Oog

In inne jroeëse sjtool weëd d’r Joeëhan bij d’r dokter eri jevare. Op d’r kop e plastic mutsje. Bij inne angere hauw e besjtimd ing foto d’rva jemaad. Heë woar mit zieng vrauw óp tsiet doa. Heë kroog ieëtsjt de zemplieje drupe in ’t oog. Noa ing viedel sjtond is e werm tseruk.
‘Noen al veëdieg,’ zeët ’t Lies.
Ee oog is tsouwjeplekd. Mit ’t angert kiekt e noa zieng vrauw.
‘Wen iech tse vrug bin, kans te miech ja tseruk vare.’
De krankesjwester laacht ins.
‘Ee oog is vuur hu jenóg.’
‘Joa iech han d’r tswai. ’t Hat miech jevalle. Zoeng sjun klure jezieë. ’t Woar zoeë jet wie inne rónkdrieënende discobal.’
‘Has te óch jedansd?’
‘En wie. Óp köste van de verzicheroeng.’
‘t Lies kiekt de krankesjwester aa.
‘Mit wem?’
Ze sjud mit d’r kop.
‘Dat is e berófs-jeheem.’
Mit inne laach in ’t jezich jieët ze d’r Joeëhan tswai flesjer mit um heem tse drupe. D’r Joeëhan kiekt ins d’rhin.
‘Bin benuid wie ze sjmaache.’
’t Lies sjtikt ze in de taesj.
‘Joeëhan die zunt vuur in ’t oog. Nit um tse drinke.’
De krankesjwester jieët ‘m hatslieg ing hank. ‘
Jouw jezóndheet.’

D’r Joeëhan pitsjt mit ’t oog dat óp is.
‘Mit uuch kan iech kalle. Uur hat oog d’rvuur. Jezóndheet.’