Kótbij

In ’t vrugjoar kunt d’r Jean jiddes joar werm noa heem. Noa zie atelier.
‘Iech kom  mit de vuejel oes ’t zude. En iech jon werm mit ze tseruk,’ zeët e jemindlieg.
Heë woar jraad óp tsiet hei. Kót vuur al tsouw jong. Inne zommerlang sjildere. Zie jeveul moale. Mit zuudlieje klure. Alling ‘t vrijheet-jeveul. Aafsjtand haode.
Heë sjpatseert durch zie atelier. Bekiekt ziech ’t dóch. De ieëtsjte sjtrich. Jeer va aafsjtand. Mit de jedanke werm kótbij zieë. Vuur de nieëkste sjtrich. ’t Sjpel van natuurlieje aafsjtand. I zie hoes.
Heë kiekt eroes. Ing meële hat bij de noabere e naes in de hek jebouwd. E vuejelsje likt óppen eëd. E meëdje van de noabere sjtikt e sjupje i jen eëd. Het voort ’t deersje mit wurmpjer. Vingt ze in d’r drek. Lekt ’t vuejelsje in e kis-je. Werm mit e lumelsje. Nemt ’t mit eri. Zörg vuur leëve.
’t Jieët d’r Jean e vroeë jeveul. E model vuur zie sjilderij. ’t Sjpel van aafsjtand en kótbij. Natuurlieg. Zieng sjtrich danse. E zommerlid klinkt. Va vrung. Óp aafsjtand. Heë veult ‘t jans i ziech. ’t Vuejelsje, ’t meëdje, de moeziekvrung. E koenswerk. Mieë wie lies. Jans ’t dóch.
Wat inne zommer.