Kaffe-apperaat

‘Noen móts te miech ins zage Joeëhan. Is dat hoes hei beheksd?’
‘Óp wem sjleet dat? Heks?’
‘Doa meen iech jinne mit. Doa meen iech wat hei vuur ing komiesje dinger passere.’
‘Vertsel vrauw. Komiesje dinger huur iech jeer.’
‘Ing tsiet lank hauwe vier inne vreëme jeróch in d’r kelder. Jet van d’r aafveur. Ópins woar ’t voet. Da koam ’t werm. ’t Hool ziech inne zommer lank draa.’
‘Lies, dat is al e paar joar jeleie.’
‘Dat wees iech. Vurriegs joar vool d’r radio óp de jekste momente oes.’
‘Doe zeës ‘t, e joar jeleie. En wat is noen da?’
‘D’r kaffe-apperaat. Deë deed komiesj. Wen iech ‘m aazets, kniepert ’t lempje wie inne wille. En dat mós lanksaam oes en aa joa. Bis d’r kaffe veëdieg is. Da bliet ’t brenne.’
‘Wen iech ’t jód bejrief Lies, vingt dat lempje aa tse kniepere, wens doe de kuche eri kuns. Da kan ’t mar an inne legke, an diech.’
‘Joeëhan, has te ze nit mieë nui?’
‘D’r kaffe-apperaat dinkt. Doa kunt e sjun wiefje en vingt aa tse kniepere.’
‘Joa, ’t is jód mit diech.’
‘Vruier wie vier deë apperaat nit hauwe, woar ’t d’r fleutkessel. Deë fleutet wens doe in de kuche woats.’
 ’t Lieza kiekt ‘m ins duuster aa.
‘Dat deed e evver noen nit mieë.’
‘Doe woats te óch jonger.’
’t Lieza zukt ziech jet um tse werpe. D’r Joeëhan doekt ziech hinger d’r dusj voet.
‘’t Is jód mieng blom. Doe kries inne nuie kaffe-apperaat.’
Oes de kuche klinkt ee woad.
‘Heks!’