Zoeë jroeës wie uuch

’t Sjteet in de tsiedónk.
‘Leëze is wiechtieg. Vuur ’t wisse en mieë nog vuur ’t veule. Dat jidder miensj zieng ejeheet hat. En dat nogal jet bij dezelfde duur oeskunt. Wat ’t betseechent ing welt tse zieë. Jraad noen in de kingerbucherwaech. E bóch.’
’t Bertie lekt de tsiedónk óp d’r dusj. ’t Jeet eroes noa d’r jaad. D’r Wiel is al aajevange. D’r jaad óp de sjup vuur d’r winkter. De klingkinger helpe mit. Óp aafsjtand. Ze kere de bleer en tek óp inne hoof. Ze vermaache ziech. Werpe de bleer i jen loeët. Sjpringe dri rónk. Mit de tek bouwe ze ing hut. Inne herfsmiddieg bij de oma en d’r opa an duur.
D’r Wiel zetst ziech in ‘ne jadesjtool. Effe oesraeste. De klingkinger junt óp de bleer zitse.
‘Dong d’r opa vruier óch mit bleer sjpieële?’
‘Wie iech zoeë jroeës woar wie uuch. Dat is lang jeleie. Kerete de kinger de bleer van de janse sjtroas bijeenee. Óp inne jroeëse hoof. Sjpieëlete vier tsirkes in de bleer. Lofete in ’t rónk. Peëd, lieëwe. En sjloge d’r kókkeleboots. Inne janse middieg.
Wie iech zoeë jroeës woar wie uuch. Dat is hu.’
Heë zetst ziech neëver d’r sjtool in ’t jraas. ’t Bertie kunt bij ‘m zitse. Hat e bóch i jen heng. ’t Leëst vuur.
‘Herfs van alle tsiete. Sjun um tse sjpieële.’
De kinger sjtroale. I herfsklure.