Sjteerappel

Vurriegs joar koam e doa vuur de ieëtsjte kier. E waegs-je sjuun neëver inne landwaeg eraaf. In d’r herfs. Mennieg moal durch ’t joar vieët e inne berg eróp en ziet e in ’t dal d’r boerehof ligke. Doa koam e langs wie heë ins uvver ’t weëgs-je eraaf wool vare. Zieng nuisjieriegheet woeët beloeënd mit inne vrundlieje boer. Heë joof ‘m inne sjteerappel mit vuur óngerweëgs. En e woad: tsevreie. D’r appel hat ‘m jesjmaachd wie e kris-jesjenk. ’t Woad is ‘m bijbleëve. Joearestsiete lang.
Noen is ’t werm herfs. De landsjaf kluurt ziech. D’r klinge boerehof tseechent ziech aaf. D’r Hannes jeet d’rhin. Nuuks hat ziech je-enderd. De appelbeum in de wei. Jet kui, honder. De sjleëg bij de vinstere sjtunt óp. Neëver de vuurduur sjteet nog ummer inne auwe sjtool. D’r boer is nit tse zieë. Mar d’r boerehof sjtroalt ’t oes. Dat ee woad. Tsevreie.
D’r Hannes vieët werm tseruk. Noa d’r landwaeg. Mit dat ee woad. Tsevreie. Vuur e jans joar. Inne sjteerappel. E kris-jesjenk.