Sjtille laach

D’r advent en d’r Tsint umerme ziech bij de ieëtsjte keëts. En allebei óp aafsjtand. Koom tse zieë. Waal tse veule. Zoeë bedinkt d’r pap ziech dat óch vuur ziechzelver. Óp waeg noa krismes. Langs d’r Tsinterkloas. Jet sjtiller allenäu dis joar. Mar nit winniejer doa. Ejentlieg endert ziech nuuks. Vuur hem is ’t nog mieë kingertsiet woeëde. D’r Tsinterkloas zoog me koom. En ing keëts woar al jans jet. ’t Liecht zoeë lang jeleie. Mar wat is tsiet?
D’r pap sjtelt ziech bij de jadeduur. Kiekt eroes. Jenauw wie e joar jeleie. Zoeë flot verbij. Mar wat is sjnelheet? Heë drieënt ziech um. Leuft noa de kuche. Óp d’r dusj sjtunt tswai tute. Mit eppel, appetsiene, biere, banane, neus, sjokkelade lettere. En ing keëts. In d’r jank deed e ziech d’r jas aa. Jeet eroes. Zetst de tute bij zieng döatesj bij de vuurdure. Heë lekt e brifje d’rbij.
‘Van d’r Tsint en inne sjunne ieëtsjte advent.’
Mit inne sjtille laach in ’t jezich jeet e werm noa heem. Doa sjtikt e de ieëtsjte keëts aa.
‘Joa lit,’ zeët e. ‘Aafsjtand. Tsiet. Sjnelheet. Lit.’
Heë kiekt noa de vlam.  
‘En ieëwieg jónk, wa pap.’
Heë laacht ins.