Engel

D’r tswaide daag is ummer jet um diech tse losse oesrolle. Zoeë bedinkt ’t Marij ziech dat. Rónk de fesdaag kunt ’t jemindlieg jet daag noa heem. Lieët ’t zieng lierbucher hinger in de sjtad. De letste kier woar ’t in de herfsvakans hei. En noen krismes. Tsezame mit de famillieë. Jet vuurziechtieg dis joar. Tsezame in inne bubble.
‘Wólk’, neumt ‘t Marij ‘t.
Joa, e sjun woad. Mit de lu woa ’t zoeëvöal erinneroenge mit deelt. Die in de loof van de tsiet hönne eje weëg zunt jejange. Eje jedanke hant en mit krismes tseruk junt in de tsiet. Die d’r nit mieë is. En dat veult ziech melancholiesj aa. Joa, aese, drinke, zinge, laache, vertselle. Allenäu tsezame in ’t hoes van oeëts. Evver ’t melan-choliesje. Dat lieët hem eroes joa. Ónger ziech alling. D’r tswaide krisdaag ing rungde sjpatsere. Uvver d’r plai mit d’r krissjtal. De kirch oes de sjoeëltsiet. D’r waeg durch ’t veld. Langs ’t hoes van d’r sjriever. Deë zoos an d’r dusj bij de vinster. Sjrievet mit potloeëd óp ’t e sjtuk papier zieng jesjiechtens en jediechte. Jiddere daag ing. Duiet die in e kes-je an de moer neëver de vuurduur. D’rboave hong e sjild: ‘Um mit tse neëme. Ing jesjiechte vuur óngerweëgs.’
’t Marij bliet effe sjtoa. D’r dusj is leëg. ’t Kes-je hingt d’r nog. ’t Marij kiekt dri. Jing bledjer mieë. Van inne papiere zakdóch vauwt het inne engelevluejel. Lekt dem dri. Da jeet ’t wieër. Sjtikt de erm oes. Drieve óp de tsiet. Sjun um e paar daag heem tse zieë. Erinneroeng. E engelejeveul. Himmels.