Kniet

‘Bis ‘t nieëks joar’ zate ze vurriegs joar wie ze voet jónge oes ’t koensdörp. ‘t Bertie en d’r Wiel vare wie zoeëvöal joare óp d’r fiets werm d’rhin. Midde tseptember. Oes d’r zommer d’r herfs eri. De piele van ’t vurriegs joar sjtunt nog óp d’r waeg. De tsiet van aafsjtand is jet lokkerder woeëde. Ze kanne werm langs de hoezer sjpatsere. De kuunsler tseje hön weëd. De hoezer zunt behange mit jekluurde duch. ’t Antwoad van de hiezieje kuunsler óp d’r moeëde va zicherheet i jries en wies.
Bij ’t ieëtsjte hoes sjteet óp d’r waeg mit kniet i reënboagklure jesjraeve: ‘iech bin wem iech bin, en doe darfs zieë wem-s te wils zieë’.
Langs d’r waeg sjteet ing tuut mit kniet en e brifje: ‘um ummer werm tse kniete’. ’t Bertie pakt jet kniet droes. Het kluurt de lettere bij. Ze junt wieër durch ‘t dörp i klure. ’t Weëd óch werm jezónge. In de wei kan me jet drinke. Ing tas kaffe of tieë kriet me aajeboane. Óp e sjild sjteet: ‘Kaffe en tieë óp aafsjtand. Werm va verbóngeheet.’
‘E jód jeveul um dat tse preuve,’ zeët d’r Wiel.
’t Bertie knikt.
‘Joa en um mit tse neëme.’
De fietse sjtunt bij e hek van e hoes mit bilder en foto’s. Ing aafjebraoche kirch.
‘Um werm óp tse bouwe’ sjteet óp e sjild. ‘I leefde. Alling i leefde. Oane óngersjeet.’ Neëveree fietse ze werm noa heem. Mit jet kniet i jen taesj. I reënboagklure. Um heem wieër tse kniete.