Zone

‘In de Sjtil Waech, d’r daag noa Wiese Donnesjdieg junt vier óp Jouwe Vriedieg Oeësteraier jelde.’
Dat is ’t ieëtsjte wat d’r Wiel teëje ’t Bertie zeët, went e wakker weëd. En dat dunt ze óch. ’t Weer hat ing vrugjoarzon. Nog mieë lu hant ziech bedaad, dat zoeëwie ’t Bertie en d’r Wiel tse doeë. D’r daag va hu sjtroalt jet va rouw oes. Wie ’t óch is, ’t kunt wal jód. Vuurdat ze noa heem junt, sjpatsere ze langs de kirch. Lu lofe in en oes um ing keëts aa tse sjtaeche. ’t Jieët innerlieje rouw. Neëver de duur sjteet ing jong vrauw. Ze sjpilt jietaar en zingt.
‘Nae, mieng zone jef iech nit.’
E lid van d’r Reinhard Mey teëje jewald en krig. D’r Wiel kan ’t ziech nog jód erinnere. Heë woar nog lierer óppen sjoeël. Jong mit zieng klas e paar daag noa ing jroeëse sjtad. Doa urjens óp inne plai hoeët e dat lidje vuur de ieëtsjte moal. ’t Is ‘m bij blaeve. Zelver hat e noeëts e jeweer jedrage. Jinne koeëjel jesjaose. Ze blieve bij de jong vrauw sjtoa. Het keëkt bauw.
‘Nae, mieng zone jef iech nit.’
’t Lid uvver ing mam. Ze zatst jing kinger in de welt om kanonnevoor tse zieë. Óppen eëd sjteet inne hód met jeld. Vuur de verletste va krig. Óch ’t Biela wurpt jeld dri. D’r neëver likt e Oeësterai van d’r Wiel.
‘Vuur diech,’ zeët e teëje de jong vrauw, wen ’t lidje oes is.
‘Zinge blieve,’ zeët ze.
D’r Wiel knikt.
’Inne Jouwe Vriedieg.’
Ze junt noa heem. Sjtil. De Oeësteraier vuur zóndieg. ’t Lid vuur alle daag.