Hu

Heë vrieft mit inne loemel uvver d’r helm. Deë likt tusje de fietszaachens van d’r Hannes. Hu zetst heë ‘m óp. D’r helm va ziene fietskammeraad. D’r erinneroengstoer a hem. Wie ’t weer óch is. Heë jeet vuur inne kótte toer. Evver deë lengt ziech in de pedaaltritte. De jedanke junt ’m vuuroes. D’r Hannes fietst d’rhinger. Mit al die anger lu i zieng erinneroeng. ’t Zunt almieëlieg ummer mieë woeëde. E kling peloton. Ze vare mit. Kop uvver kop. I d’r rugkesjuts va vrung. Durch d’r wink va kwied weëde. De kute in de bee va sjpas an erinneroeng hant jenóg kraf um d’r jank va de tsiet tse kanne vare. D’r Hannes huet nog ummer de sjtim va ziene kammeraad.
‘Jister vare vier v’rbij. Mörje kunt kótterbij. Evver hu beweëje vier. Doa jeet ’t um. Vier hu d’r Vasteloavend jraad of ’t d’r letste is.’
Heë laacht ins.
‘Joa Jan. Hu fietse vier mit ós allenäu. ’t Peloton waast.’
Went e werm óp heem aa jeet huet e al va wieds de moeziek in de noabersjaf. Óp d’r ek va de sjtroas sjteet ing tent. De ieëtsjte zunt al doa. ’t Bertie en d’r Wiel. ’t Lieza mit d’r Joeëhan. Deë hat wie jemindlieg de lampekap óp d’r kop. Óppen eëd zunt klone jemoald. Vuur jidderinne ing sjpasplaatsj. Zicher in aafsjtand. Va hatse kótbij. D’r Hannes winkt noa ze.
‘Bis dierek’.
Kinger sjpringe ó’p d’r sjtoep. Kleuntjer in de zon. D’r monnekasjpiller zingt.
‘Hu is karneval.’
‘Joa,‘ dinkt d’r Hannes, ‘hu. D’r ieëwieje Vasteloavend.’
Heë kiekt nog ins noa de kingervräud óp d’r sjtoep.  
‘Alaaf.’