Jereurd

’t Moeziekfes klinkt weltwied. Zoeë óch in ’t dörp van d’r Jean. ’t Hat hem iedeje jesjónke. Um tse moale. Tuen, insjtroemente. ’t Jieët ‘m e zicher jeveul. En jraad dat maat ‘m óch ónrui-ieg. ’t Is tse winnieg. Tse dun. Doa mós mieë zieë.
De nuisjieriegheet wil ‘m losse joa. En hu is zoene daag. Heë vieët durch de huevele noa de plaatsj van ’t moeziekfes. Jroeës i moeziek. ’t Heem vuur moezieker weltwied. Óp d’r plai hant ze ziech verzammeld. Mit en oane insjtroemente. Allenäu mit inne laach. Jedrage óp tuen va vräud. Tsezame moeziek maache. En ’t sjtikt aa. De lu die kieke en de lu die sjpille. Ing famillieë. Erm i jen loeët. Heng die klatsje. Ze winke noa ee. Ing koens um inne pries tse krieje. Nit um tse jewinne. Um tse dele i vräud mit allenäu.
D’r Jean is jereurd. E deel tse zieë van jraad die lu. Ze sjpille óp eje aad en wies. D’r Jean hat bewóngeroeng vuur lu die hei oog vuur hant. ‘t Meuglieg maache dat zoeë fes ziech óp de weltbuun van de bloasmoeziek kan plaatsj vinge.
D’r Jean maat foto’s van al die lu. Heë nimt ze mit noa heem. Zal ze moale i klure. Sjtroalend. Mit troane i zieng oge zal d’r Jean moale. Troane va vräud en dank.