Wies

Óp d’r jroeëse plai weëd ing buun jebouwd. E plakkaat an inne poal versteld wat jeet passere. ‘White Thursday’ sjteet dróp. ’t Bertie en d’r Wiel blieve sjtoa.
‘Wiese donnesjdieg,’ zeët ’t Bertie.
‘Zier jód va diech,’ tsenkt d’r Wiel.
‘Woarum in ’t Engelsj?’
‘Dat is jet vuur de jong lu. Ze blieve waal in de kluur. Wies. Óp ’t Duutsj zage ze Grün.’
‘Joa, Wiel en mörje neume ze doa d’r Jouwe Vriedieg, Karfreitag.’
‘Allenäu name i dis waech. Dat neumt me noen ing Jouw Waech.’
‘Ao joa, óp ’t Duutsj hant ze mörje inne vrije daag. Vuur dön is dat zicher ing jouw waech.’
’t Bertie kiekt nog ins noa de buun.
‘Óch vuur de jong lu. Ze zalle hön sjpas han.’
’Jenauw Bertie wie vier vräuer. De koeltoer va de joegend. Weltwied.‘
Bij d’r bekker lofe ze eri. De sjokkelade aier vuur de klingkinger. Mit ing jód jevölde tuut kome ze werm eroes. Ze lofe langs d’r rank van d’r plai.
‘Wiese Donnesjdieg,’ zeët ’t Bertie nog ins.
An de kirchmoer hingt e sjild. ‘Stille week,’ sjteet dróp.
D’r Wiel wiest d’rhin.
‘Nog inne naam.’
E sjtuk wieër zitst inne zenger. ‘
‘Yesterday,’ zingt e.
Ze kieke ziech aa.
‘De jesjiechte bliet,’ zeët d’r Wiel.
‘Jao Wiel, wie ’t óch klinkt.’
Ze lofe durch mit de tuut aier. Vuur de Oeëstere. Um durch tse jeëve.