Sjilderij

Al vrug zetst e d’r sjilders-eëzel bij ziech in d’r vuurjaad. Hu is ’t weiefes. Bij ziech vuur ’t hoes. D’r Jean kiekt oes uvver de wei. Ze raest nog i rouw. ’t Is nog vrug. De kans op lieëte reën hat me jezaad. Doarum zetst heë inne sjirm d’rneëver. I-jeklapd. Heë wil ’t jans veule. Óp aafsjtand. Kótbij hoale i zieng verf. Wen ’t weiefes aavingt, leuft d’r zommer óp zie end. ’t Moment van absjied kótterbij. D’r Jean tseruk noa ’t zude. Mit jet sjtrich moalt heë de wei. Jreun i litsjpel. 
In d’r loof van d’r daag wieëst e jans fes. D’r Jean waad mit sjildere. In d’r middieg sjtiegt de sjtiemoeng. Heë ziet e sjpel van al die joare. Hem felt de kluur. En da ee moment. Ing vrauw maat ziech los oes ’t fes. Zetst zieng sjritte bij ziech in d’r vuurjaad. Heë veult ’t jans. Ing sjoeëlvrundin va lang jeleie. E joegkend jeveul. ’t Is nog ins tesruk kome noa ’t dörp van oeëts. Ze duie ziech, ’t Tiel en d’r Jean. Ing blom wieëst in de wei. E sjliderij um tse sjenke. Dat nimt het óch mit. Vanoes de middiegzon bis noa d’r sjieëmer zunt ze bijenee. Dele d’r oam uvver klure van bijenee. Sjmiltse inee. ’t Tiel jeet werm noa zie heem. ’t Sjilderij ónger d’r erm. En d’r Jean vräut ziech óp zie zude. Doa wees ’t Tiel hem tse vinge. Zommer in d’r winkter urjens in ‘t zude. E weiefes! Oes-jeklapd. Sjirm va vräud.