Tsing joar | Kerkraads Dialekt | Óngerweëgs dichter Wim Heijmans

Tsing joar Óngerweëgs

De site bestond in 2016 10 jaar! Om dit te vieren leverden deze gasten een bijdrage:

Maurice Hinzen

dialeksjriever. In ’t noajoar kunt e krisbóch va hem oes.

Ee-moal prins tse zieë
Boh hei, dat is pas ram jaaf! Dat weul heë óch waal. Ins ing kier Prins tse zieë mit Karneval, heë wuër besjtimd inne jans jouwe Prins! Vöal klumpsjere hauw heë al jezammeld ’t aafjelofe joar mit al die óptsög va Kirchroa van ónge an d’r berg en va Kirchroa va boave an d’r berg. En van d’r dütsje óptsóg, doa wórpe ze vöal sjokkelaad en sjpieëlzaachens en alles. Boh hei, tüte vol sjtonge in d’r kelder tse wade bis dat heë Prins woar. En oeswerpe dong heë waal mar mit ing hank, ja, mit die anger moeët heë ja ”Alaaf!” winke noa de lü. En alling de leuke lü die ”Alaaf” tseruk róffete of die bij hem in de klas zose, kroge dan e klümpsje, dan hauw heë zicher mit drei vol tüte jenóg bis op d’r Maat of angesj bis an ’t sjtoplit woa de poliese sjtunt. D’r pap zeët ummer ”de blauwe” an dön en dat zunt ze jaar nit. Dat hauw heë jezieë, dat woare jeweun lü. D’r pap zeët óch ummer ”deë jreune” an d’r noaber, d’r Sjir, en dat sjtimt óch al nit. Deë jekke papa, deë kan de klüre nit, dat hauw heë al jelierd in jroep tswai. Boh hei, en dan is heë Prins en dan hat heë zienne eje waan mit jans vöal klüre dróp en inne oalefant en inne trekker d’rvuur en e peks-je of tswai vuur tse drinke. Hei, en vuur went heë honger kriet, tswai sjneie wek mit vlokke, dat is lekker!
Mar inne richtieje Prins mós waal e kostüm han, richtieg mit vere en alles. Die vere hauw heë al lang jezammeld in ’t Hertepark. Zes wèche zommervakans en bouw jidder daag noa ’t park, vere zukke. Heë wós alling nit richtieg wievöal vere zoenne Prins op zienne hód hat. Oeh, verkieëd, Prinsekap, inne Prins hat jinne hód mar ing kap. Doavuur hauw heë, vuur de zicherheet, alle vere mitjenoame die heë mar koeët vinge. Nit alling die van de pauwe, mar óch doeve-vere, ende-vere en zoeëjaar meusje-vere. Wie heë al die vere bijenee dong, zoog dat oes wie de poets-plüm van de Tant Nettie. Doa dong zie dan mit sjtubbe, mar ejentlieg mós dat óp de kap van inne richtieje Prins. Dat woar dat, de vere loge al jereed.

Noen nog e kostüm. Inne Prins hat ummer ing sjieke bóks aa mit wiesse en roeë sjtrepe drin en dan zoeë ópjebloaze bij de bee. Dat hauw heë nit, mar wie kan me dat dan maache? Ballonge! Die loge nog ónge in de kas van zienne jeboertsdaag. En bij de mama in de kas hauw heë ing wiesse, sjtramme bóks jezieë die de mama nit mieë passet, hauw heë jehoeëd, daat heë. En dan mit roeë sjtifte sjtrepe maache! Dat weëd ing fain Prinsebóks. Heë sjneuret noa ‘t sjloftsimmer van de mama en vong aa tse zukke in de kas noa die sjtramme bóks. De janse jarderoob van de mama vloog noa jen bed óp en doa, jans ónge in deë hoof, loog de legging van de mama. Mit de bóks hoeëg i jen loeët, angesj vool heë druvver, flot noa zie eje tsimmer en doa alle roeë sjtifte oes ’t sjaos jesjnapd. Heë laat de bóks op zie bed en vong a sjtrepe tse trekke. Mit de tsong tusje de tseng en zienne blik op die bóks, woeët de inge noa d’r angere sjtreep jetrókke. Dat daobij e paar sjtrepe uvver de Winnie de Pooh bed-wèsj lofete, maachet nieks oes. Inne Prins müet ja óch e sjouwermentelsje (ing cape) han. Zoeë, boh hei, wat ing coole Prinse-bóks, mar wie blieft die dan noen zitse? De mam woar jet jroeëser wie heë, de mam koam besjtimd bis an de lamp en heë al bis an de klink van de jroeëse duur. Oeh, d’r papa hat nog jet koad ligke in d’r sjtal. Hat heë ins jelieënd van deë jreune wie de blauwe dat nit zoge. Mit die koad küet heë die bóks va boave tsouw binge, de ballonge ópbloaze, dan ónge durch de bóksepief erinner duie en van ónge tsouw maache. Heë pavet de trap eraver en hoeët de mam vanoes ’t tsimmer róffe ”Wat bis-te an ’t doeë?” ”Iech weëd Pri-hins van alles!” en voet woar heë, d’r sjtal erin. Woa woar die koad? Heë sjtalt ziech óp de jezügkis van d’r pap woa nog mieë jelieënde kloemel drin zoos en zoog doe de koad ligke, boave óp de jadekussens en neëver de tuut mit leëg flesje. Noen jans jroeës maache en mit tswai vingere hauw heë de koad tse pakke. Ja! En noen van die kis aaf en trekke. En wie hinger hem in d’r sjtal de letste drei kussens en zivve flesje nog van de plank aaf moeëte valle, woar heë alwerm de trap óp. Oeh, nog ins flot eraver, heë hauw de ballonge verjèse.
”Mam, woa zunt de ballonge?” en heë zukket in alle sjaoser. ”Reëts in de kas, hinger de keëtse! Wat móts-te noen nog mit die ballonge?”, wool de mam jeer wisse.

”In dieng bóks duie en tsouw binge, iech bin erópper wa, dieë!”, en voet woar heë en de keëtse, die loos heë jenauw doa ligke woar ze jevalle woare.
Zoeë, de bóks woar veëdieg, de koad loog óp zie bed en heë hauw ing janse tuut mit ballonge. Zieng eje bóks hool heë sjun aa, dan kroog heë ’t óch nit kaod óp zienne Prinsewaan. Ieëtsj effe de sjong oes, dan koam heë besser in die bóks van de mama. De piefe woare waal jet lank, mar heë hauw nog inne rabesjwatse nietmasjieng va zienne pap jelieënd en doamit kroog heë die piefe besjtimd tsouw. De koad woar ejentlieg óch e bis-je tse lank, mar dat woar jee probleem. Jeweun zivve moal um de bóks hin, dan koeët die óch nit aafzakke. Tataaaa, vas! De tuut mit ballonge woeët ópjerèse en ing sjieke roeë woeët ópjebloaze. Dat is ja jaar jee werk vuur inne richtieje Prins, die bloaze zelver nit, die losse bloaze. En doavuur sjnappet heë ziech d’r sjtofzuiger oes de kas in d’r jank, noom ziech inne trieëtel mit oes de kuche en ing jroeëse rol plekband oes d’r kelder, die ónger de verfblikke loog. Óp zie tsimmer woeët d’r trieëtel an de sjtang vasjeplekd, de ballong uvver ’t sjmaal sjtuk jeduid en d’r zuiger woeët óp bloaze jezatse. Dat doabij evvel alles vanoes d’r sjtofzuiger noa de ballong in woeët jebloaze, woar jaar nit sjlim. Dan bloof de ballong óch besser in de bóks zitse. Dè dan, die is veëdieg mar wie maats-te die ballong noen tsouw? Ah ja! D’r nietmasjieng, dan blieft alles sjun óp de plaatsj zitse. En mit inne feste paaf woeët ’t tsiet vuur de tswaide ballong die heë flot jevónge hauw, noadat d’r sjtub e bis-je jezakd woar. Die ballong moeët heë dan mar mit d’r plekband tsouw kleëve, woar da waal nit ezoeë sjun, mar ’t sjtubbet e jans sjtuk winniejer. Jelukkieg woar d’r sjtofzuiger al óp zie tsimmer, dan broechet de mama doa nit mieë mit erópper tse sjlefe. Prins zieë is sjwoar wirke, mar heë jong jeweun durch. Inne droom tse darve leëve is óch jet weëd. Veer ballonge woare nüedieg, ing vuur zie reëter bee boave en ing vuur ónge, dan ing vuur links boave en ing vuur links ónge. Dat woar nog nit ezoeë ainfach um die ballonge in die bóks tse duie, ze blove óch nit richtieg óp de plaatsj zitse en sjüvete ummer noa ’t midde. Wie ziet dat noen oes, inne Prins mit dikke kneie? Mar ja, heë sjtong doch óp inne waan en dan zoge de lü of de juffrouw zieng kneije nit. Noen effe jans häusj doeë mit d’r nietmasjieng en de bóksepiefe tsouw niete, alwerm tataaa! De bóks woar veëdieg.

Noen woeët ’t tsiet vuur de Prinsekap. Die loog al lang veëdieg. Die kap hauw heë in de kuche vónge wie de mama d’r spajettie hauw aafjesjód. Die zei woar perfekt als Prinsekap! Die koeët me alle zieë oes beuje en ’t zose jenóg löcher drin um alle vere i tse kanne sjtèche. En dat hauw heë dan óch mar jedoa. De janse zei woar ing jroeëse veredegke woeëde en zie passet bauw jenauw óp zienne Prinslieje kop. Heë sjnappet ziech nog flot ing roeë, jeël, jreun mutsj oes de kas, dan kroog heë óch jing kauw oere in zienne óptsóg, doa dan nog ins de zei óp en veëdieg. De degke woeëd van ’t bed aafjeroepd woadurch d’r sjtub nog ins ópnui durch zie janse tsimmer verdeeld woeët. Mar wie ziech d’r sjwaam endlieg jelaad hauw, sjtong doa sjtaats en sjtoots zieng Prinslieje Hoeëgheet. Mit zieng pauwe-, doeve-, ende- en meusje-vere óp de kap en óp d’r kop, mit d’r Winnie de Pooh als sjouwermentelsje, mit zieng Prinslieje jesjtreefde ballongebóks en inne triomfantlieje blik in de oge. Jinne richtieje Prins oane ing Prinslieje medalje en d’r leësbril van d’r Opa hólp hem doabij. Mit óp ’t linker jlaas mit vinger verf ”AL” en óp ’t reëter jlaas ”AAF” woar d’r jong jinne jong mieë, mar inne richtieje Prins. ”Mam, Pap, komt ins kiekke! Noen bin iech d’r richtieje Prins Karneval!”, róffet heë sjtoots oes en sjtalt ziech mit de brós noa vüre midde óp zie bed. Oeh, heë hauw nog jinne tsepter. Dan mar flot de sjtang van d’r zuiger mit trieëtel en al aafhoale en veëdieg.

Wie d’r pap en de mam durch de ravaasj va sjtal, kuche en tsimmer uvver de trap ’t tsimmer erinner jesjraveld koame, vool hön al sjtaunens d’r mónk óp. ”Leve jong, “zaat de mam, ”wens doe ins ing kier wirklieg Prins va Kirchroa weëds, dan zalle de vieëdele hei nog waal jet mitmaache.” ”Prins Maurice d’r Ieëtsje, Alaaf!”, róffet d’r Pap en sjnappet ziech al laachends e klumpsje oes ing van die drei vol tute.

ALLING IS ÓCH MAR ALLING
MAURICE HINZEN, 2016 OES “TSWAINACHTE”

“’t Is kaod wa jong…. Has te ’t nit kaod? Kóm ins hei bij miech….”
“Waf!”
“Ja kóm mar, óp d’r sjoeës. Hop, kóm dan….”
“Waf waf….”
“Zoeë, zits te jód, joa? Lekker tsezame eroezer kiekke, sjun wa…. Joa….. Ins kiekke wat passeert boesse wa…”
“………..Woef waf!”
“Wat is los, zies te jet? Ins kiekke……wat jód van diech! Doa leuft ’t Trees van hei neëver, ja, va dem kries doe ummer woeësj wa, ja. Dat wits doe waal! Dat jeet besjtimd noa de naatsmès, doa bin iech al joare nit mieë jeweë, noa de naatsmès.”
“……………….”
“Iech jeleuf dat pastoer nit ins mieë wees dat iech nog leëf, mar doe waal wa, sjloeb, doe waal! Ja, woa isse da, ja, woa, woa!”
“Waf woef!”
“Has te zin óp e plets-je? Dan mós iech ins kiekke in de doeës of nog jet lekkesj drin zitst. Sjun dües-je wa…..joa….. Zoos bij inne van de kinger in ’t krispakket, zie ose dat nit. En flaich vong iech ’t waal lekker. Mar vier vinge dat waal lekker wa! Ja, doe e sjtuk en iech e sjtuk, ja, wat zeët e da?”
“……”
“Ja wat zeët e da? Kóm dan, wat zeët e da!”
“WAF WAF!!!”
“Jód zoeë! Braaf sjloeb, braaf, noen lek diech werm en nit óp mie kleedsje zevere wa, die vlekke krien iech koalieg droes. Zoeëvöal kleedsjere han iech nit.“
“………”
“Joa…….. Is ’t alwerm Wainachte wa sjloeb, e joar is nieks mieë. Is d’r Joeëhan óch alwerm bauw a joar nit mieë wa jong. Wits doe dat nog, tsilvester vurrieg joar? Tsilvester….. zoeë sjtong heë doa tse laache en zoeë woar heë…..ja…… en doe woar iech alling….. alling mit diech, mienne sjloeb. Wat bin iech vroeë dat iech diech nog han en wat zal iech vroeë zieë wen die sjaisdaag um zunt….Iech euh…..”
“Waf….woef”
“Wat is ’t da jong? Ah iech zien ’t al, doe has jee wasser mieë. Wits te ins wat, dan drink iech jet mit diech mit. Wat zal iech ins pakke? Ing tas kaffe of tieë? Wits doe ins wat, sjloebbie, hey sjloeb, wits doe ins wat? Iech pak e jleës-je wien, dat ’t vrekt wa, ’t is Wainachte. Jezóndheet sjloeb!”
“Woef, woef!”
“Jazicher, woef en nog ins woef haha! Jezóndheet sjloeb! Los ’t diech sjmaache!”

….

“Mam?”
“Ja, kink?”
“Mam, mit wem woats te doa an ‘t moelle?”
“Mit d’r sjloeb kink, mit d’r sjloeb.”
“D’r sjloeb, weë is dat en wiezoeë woats te zoeë an ’t bletsje?”
“Wie, weë is d’r sjloeb? Dat is ózze hónk, dat wits te doch, va miech en van d’r Joeëhan, d’r hónk. D’r sjloeb en d’r Joeëhan, dat wits te besjtimd. Duch nit ezoeë jek. Kens d’r Joeëhan doch!”
“Mam, doe has jaar jinne hónk óp de afdeling en iech ken mienne pap waal.”
“Sjaad wa van d’r Joeëhan, noen han iech alling nog mar d’r sjloeb hei.”
“Mama, d’r pap is alling effe kaffe hoale in de hal en hei is jinne hónk. Mam….?”
“Ja, kink?”
“Jeet ’t waal mama?”
“Sjais fesdaag kink….”
“Joa mam…… sjais fesdaag…..”

Maurice hinzen, 2013

Iech weul iech küet e lidsje sjrieve
Uvver ’t leëve en uvver leëve blieve
Uvver dreume woar maache…
En uvver kriesje van ’t laache
Uvver loeët en sjtere, zon en mond
Uvver vuur jidderinne de sjunste sjtond
Uvver lü die bij diech sjtunt
En uvver lü die wieër junt
Uvver wónger kingerdinger
Uvver vüre sjtoa of hinger
Uvver zaachens woa ’t hats va laacht
Of wat ’t jraad jans sjwoar jemaad
Uvver wieër kiekke wie dieng naas
En uvver tsevreie zieë mit die eje, jreun jraas
Uvver alles, uvver nieks
Uvver watste zies wens te richtieg kieks
Uvver dere, jroeës of kling
Uvver tswai hengker in dieng heng
Uvver vrundsjaf, knoevele, troane
Uvver wat me wees of wat me mós roane
Uvver sjtaune, veule, preuve
Uvver wat me wees of mós jeleuve
Uvver jenisse van ’t leëve
En doabij jenóg van diech zelver tse jeëve
Ach küet iech dat doch mar ins zinge
Iech kan alling de richtieje wöad nit vinge…

KLOEËTE-JOOL
(MAURICE HINZEN, 2004)

’t Vèld woar naas van de drüppele wasser die de janse naat dròp woare jevalle en jinne zin hauwe um ziech tse versjtèche in de eëd. De netser hònge wie inne nase tieëdòch aaf tse wade tusje de pöal en de sjtrefe òp ’t jraas woare al sjoenkelends durch d’r Ties aabraad woeëde noa d’r rònkjank jistermiddieg mit ‘t ieëtsjte. Alle verf wat nog uvver woar, hauw d’r Ties in ’t midde van ’t vèld oesjesjòd en de middesjtip zoog oes wie e puberend zebrapad.
In de kantien zose de tswai elftaller jemuutlieg an tieëk en drònke ziech de moeskele werm. ’t Tswaide woar bauw komplet aajetroane mer fit woare ze allenäu nit. D’r rònkjank jister hauw minnieje sjturmer òp de kneije kreie en an ’t moele woar tse merke dat de sjtembander durch d’r sjwoare kòp i tsòg woeëte jehaode. Óch d’r sjiedsrichter hauw de zieng jeniend en wòs tsem sjloes in de frieteboet nit mieë d’r òngersjied tusje d’r drekskiebel en d’r abee woadurch heë zie sjteëfje in d’r pòt deponeret en d’r Frens vòl noa de friete i pienkelet. Jeluklieg hauw d’r Frens dat nit jezieë mer sjpieëder besjwieëret heë ziech. Ze häue hem jinne majjenès mer piccalilly-tsaos òp de friete jedoa.

’t Anger elftal, de Sjieëne Boys va Mechele, woare e sjtuk fitter. Die hauwe van d’r trainer al inne Coopertest jehad, ’t tswaide hauw hüegstens inne alcoholtest mitjemaad. Alles jòng jònge mit sjwoeng in de bee en nit in d’r boech. Jraad nui truits kreije mit d’r sjponsor dròp. Allewiel moeët ’t tswaide ziech aaf en tsauw behelpe mit de naas jesjpelde t-shirts van ’t ieëtsjte. D’r trainer va Mechele woar uvverdaag fysiotherapeut en maachet zieng jònge ummer duudlieg dat went ’t hem jòd jòng, het zie elftal òch jòd zou joa. Heë delet ummer vuur aavank zieng vieziete-keëtjer oes, klant is klant.

‘t Zou mer um e vrundlieg sjpelsje joa, waal mit jole, frie-kik, nüntsieg menütte, hens en korner en alles mer nit vuur poenkte en al jaar nit vuur ’t winne, alling vuur de ier, jeweun um d’r middieg jòd um tse krieje en vuur ing reë um d’r kater sjpieëder an tieëk tse verzoeffe. Vuur jole jòng ’t nit, winniegstens nit vuur ’t tswaide, alling vuur d’r Mattie. D’r Mattie wool ezoeë jeer ens ing jool maache mer in drei joar traine, sjpille, durch d’r busj sjneure, òp d’r plai mikke liere en aafzieë hauw heë al van al jetròffe, alling de jool nit. D’r Mattie sjtòng reëts boese en koeët wie d’r betste zienne man oessjpelle en aajeëve vanoes de sjtòmste ekke. Köppe, renne, voeze, sjoebe, alles koeët heë oes de ef, alling nit jole maache. Flaich woar hü zienne daag. Als intsiegste woar heë nutter bleëve bij d’r rònkjank, loog òp tsiet i bed en hauw ziech alle moeskele jòd los jesjogkeld. ’t Sjpèl koeët bejinne.

’t Woar inne aafjank vuur ’t tswaide. De ieëtsje haofsjeed hauwe ze d’r bal jenau veer kier i bezits wie d’r kieper deë kloemel oes ’t nets pakket. De 0-1 woar al noa drei menütte jevalle. De Sjieëne Boys koeëte maache wat ze wole, links en reëts erum kombienere, hinger-ruks voesballe, tswai heng òppen ruk, mit of oane kieper, ’t tswaide koam nit in zie sjpèl. D’r trainer wòs nit mieë wat heë ròffe moeët um die zoeffe brui an ’t renne tse krieje. Ing kleng kans hauwe ze jehad in de drissigste menüt. De Sjieëne Boys woare jraad òp de eje zie ing polonaise an ’t lofe noa de 0-4 en hauwe d’r bal effe nit mieë nüedieg. Mit inne katzesjprònk deë hem bauw zienne enkel kostet, hauw d’r Hens d’r bal tse pakke en joof hem noa inne klasse solo-loof, woabij d’r Hens nüng van zieng eje lü passeret in de zessèng mit e lobje aaf an d’r kieper van de Sjieëne Boys deë ziech doavuur hatslieg bedanket.

“Iech wees nit wat erjer is”, transeneret d’r trainer in de paus teëje zieng jònge.”Deë sjlappe kroam wat hei vuur tieë mòs durch joa of deë sjlappe kroam òp ’t veld doa boese. Kinger nè, wat zut uur an ’t doeë, an ’t fröbele of an ’t sienchroon sjwumme! Herjod saprement joa! En doe Hens, wienieë jees te vuur inne nuie bril, aafsjpelle òp d’r kieper dees te alling bij dienne eje kieper en d’r kieper dat is deë keël mit die höasje aa! Iech jeleuf dat vuur e mondieg allenäu ens noa d’r optieker junt wail uur nit d’r richtieje durchblik hat en iech ’t al jaar nit mieë zien zitse.”

Noa de paus jòng ‘t sjpèl jeweun wieër en de wöad van d’r trainer hònge wie e sjwoar jewietter in jen loeët. Mar zie hauwe waal d’r vuur jezörgd dat ’t tswantsieg menütte langer doeret vuurdat d’r ansjloestreffer vuur Mechele vool en ‘t 0-5 woeët. Noen woeët ’t de jònge van ’t tswaide evvel jemind. De ier moeët jered weëde, koste wat ’t kos. Jidderinne zou mar inne krediet òp de reserves neëme en durch joa bis dat d’r letste klieë oes ’t jraas jevoesd woar. En ’t wirket zoeëjaar. De Sjieëne Boys wòsse nit wat passeret mer ’t tswaide woar wie jòng hengste mit pfeffer ònger d’r sjtats. Ze woare uvveral en nurjens, troane noa alles mit inne hatspaaf, rennete òp jiddere bal. D’r trainer woar jans oes ’t hüs-je en zoog ziechzelver als winnaar de kantien i joa. En òp-ins woar de kans doa, datjennieje woar ze allenäu zoeë hèl vuur jewirkd hauwe, loog bij d’r Hens òp de sjong. Heë woeët va links hoeëg aajespeld durch d’r Ties, deë e komplex hauw uvverhoade van ’t lijne trekke en deë ziech noen ins endlieg wool bewieze. D’r bal koam d’r Ties jenau richtieg binne-zie linker sjong. Hoeëg, hoeëjer, hüegstens 3 meter wiet koam d’r bal mer ’t woar jenòg vuur d’r Hens deë d’r bal mit vöal pas-de-deux sjtepjer aa-noam mit reëts um ‘m mit links aaf tse wirke. En d’r Hens häu die jool òch jemaad, went doa nit dat jraas ezoeë naas wüer jeweë. Jraad wie d’r momang aajebroache woar um de ier van ’t tswaide tse redde, roetsjet d’r Hens oes en floeppet zienne sjong oes deë wie in inne film drei man jraad nit treffet um doanoa bij d’r verwòngerde kieper in zieng heng tse lande. D’r Hens nit jek, maachet inne sjprònk noa zienne angere vòs òp en proberet d’r bal tsem sjloes toch nog inne paaf tse jeëve. Doadurch tròf heë d’r bal nit ezoeë wie heë jeer häu jehad en d’r bal floetsjet van zienne vòs aaf en karamboleret mit d’r Mattie zieng tswai belsjere, jenauw tswantsieg tsentiemeter ònger zienne navel. En wie jidderinne nog an ’t kieke woar wie d’r erme Mattie durch de kneije jòng, ròllet d’r bal jans langzaam tusje de pöal. Alling d’r Mattie hauw dat jezieë wail heë toch al òp de richtieje hüegde zoos en heë loos zienne kop nog jet wieër zakke. ’t Tswaide koam langzaam bij oes d’r droom en zoog dat de ieer jered woar. D’r Mattie woeët jratteleerd mit die kloeëte-jool en d’r trainer bedankt vuur zienne ainsatz.

t jüpje

Maurice hinzen, jesjrève vuur ’t bild van d’r köaler óp d’r carboonplai, kirchroa wes

Sjwats va koal en jries va sjtub
Dat woar dieng janse welt
Mit hammer, besel en dieng heng
Has doe vuur ós jeheld
Mit sjwees en troane in ’t jezich
Ing ónjewèsje moel
Zoeë has doe vuur ós jewirkd
Doa ónge in die koel
Noen sjtees doe hei óp dienne sjtee
Dem hant vier diech jejeëve
En zage vol sjtoots danke wa!
’t Weëd tsiet vuur kluur in die leëve

IN D’R JAAD
(MAURICE HINZEN, 2014)

Iech zoos jemuutlieg in d’r jaad en hau nieks mieë tse doeë
D’r zommer hau de zon jebraad en iech, iech vólt miech vroeë
D’r jaad woar pres, ’t ónkroed voet, de blomme ram in blui
De vüejel vloje durch jen loeët en zónge allenäu
Wat kan ’t leëve sjun zieë, oane zörje, oane knies
En dan jeweun jenisse in ’t zöntje mit e ies
De kinger woare sjpieële en d’r tellefong sjtong oes
De vuurduursjel hau óch vakans, iech woar alling in hoes
Wat woar dat sjun en sjtil en fain, mit mie nui bóch en ing tseret
En wie d’r sjwaam an ’t danse woar, daat iech, weë deed diech jet
Iech jenós van ’t weer in mienne sjtool en hoevet nit lang tse dinke
Den bij zoeë inne sjunne daag mós me e sjüsje drinke
Jemuutlieg noa d’r sjtal erin den doa sjtunt ze, frisj en kaod
En wie iech kieket noa die flesj, daat iech, die weëd nit aod
Endlieg effe tsiet vuur miech, doadróp hau iech jewaad
Mit kótte bóks en bloeëse brós, zoeë zoos iech in d’r jaad
’t Bróshoar jries, d’r boech jet vöal, inne laach óp mieng viezaasj
Hei kriet miech hü ins jinne voet, lekt miech mar allenäu……

De vus die laat iech óp d’r sjtool den dat jehüet d’r bij
Iech maachet jraad mieng oge tsau, doe koam óp-ins die vlei
Zie broezet jans kót langs mie oer en landet óp d’r sjloeb
Iech keek hem aa en daat bij miech, die kling hat jinne floep
Wen die noen effe zitse bleuf, dan sjnap iech häusj mie bóch
Dan hat vier ing vlei winniejer, ’t zunt d’r ja jenóg
Jezaat, jedoa, ’t bóch jesjnapd en paaf! mit vöal behai
Zoeë rekket iech die vlei ing bij en mienne sjloeb in tswai
En wie iech zukket noa ’t liech, doe woar jaar nieks tse zieë
Jee vlüejelsje of püetje, de vlei woar doa nit mieë
Die hat ziech ram versjrókke, woeët doe sjlau en hauet aaf
In mienne laach wie jód iech woar, hoeët iech va boave aaf
Dat hore broeze van die vlei en zie woar nit alling
Doa koam die met heur eldere, ’t woar ja nog ing kling
Drei vleie vloje óp miech aaf, massaal woar de attacke
Iech daat bij miech doa zals te ’t han, die wille miech noen pakke
Iech sjtalt miech reët, ’t bóch paraat en veëdieg vuur tse haue
Mar um die vleie jód tse treffe moeët iech miech richtieg tsaue
Ing vlei die zats ziech óp d’r dusj en paaf! doa jong mie jlaas
In doezend sjtukke óp ’t terras, d’r sjtool en in ‘t jraas
Voet woar de rau en mieng vrij tsiet en voet woar óch mie sjoes
De oamezeke haue sjpas mit wainacht in aujoes
De kling die zats ziech óp d’r sjtool en vrievet in heur heng
Ja kiek mar vlei, doe bis va miech, doe kries miech hü nit kleng
Iech los miech dizze sjunne daag durch diech vlei, nit verzouwe
Tswai bucher hau iech miech jesnjapt en vóng doe aa mit haue
Iech sjnavet links en pavet reëts en sjneuret wie inne wille
Iech mós en zal mieng rau werm han, die vleie mós iech kille
Dat broeze jóng mar durch en durch, en iech, iech woeëd ram jek
Bis dat d’r sjtool ’t nit mieë hool en vool, zoeë in d’r drek
Mienne sjunne sjtool, mie kammeraad, wie moeët iech noen nog zitse
Iech hou doch mar deë inge en dat woar inne sjunne wits te
Jedoa woar doe de sjpas in-èns, noen maach iech mit üch sjloes
Ze haue miech d’r sjtool jeklauwd, mieng rau, mie jlaas, mie sjoes
Vlei kóm hei, zoeë keëket iech, iech wil diech ing vertsoppe
En diech doanoa dan éé vuur éé de vlüejele versjtóppe

De bucher laat iech óp d’r dusj, doa woar nieks mit tse rake
Joehoe vleie woa zut uur dan, zoeë woar iech an ‘t kwake
Doa zoos ing óp d’r parasol, wie mós iech die noen treffe?
Oh ja d’r hammer in d’r sjtal, blief zitse, iech hoal die effe
En mit inne sjrai zoeë wie nog nie, “Auf sie mit Gebrül!”
Doe loog d’r parasol an eëd en d’r hammer óp mieng tül
’t Blód dat sjprietset uvveral, mieng oge woeëte roeë
Past mar óp, uur vleie, hei valle hü noch doeë!
Mit erm en bee woar iech tser tsóg en dat durch drei sjtom vleie
Mar verlüzze van zoeë ing sjtróngs-vlei, man, dat lieët me ziech nit beie
Dat jieëft ’t nit in mienne jaad, dat wüer doch al tse jek
En doe zoog iech ze zitse, alle drei doa óp dat hek
Ze laachete miech reëtsauw oes mit hön jebroes en hön jevlei
Mit inne paaf bin iech van üch aaf, nit ing, nit tswai mar drei
Flot noa d’r sjtal, de buks jesjnapt en küejel, alle moase
Lane, rieëte, sjisse, paaf! En noen han iech ze, oas!
De vleie woare voet, die koeëte zoeë flot nit doekke
Evvel in d’r jaad d’r neëver loog óch d’r hónk tse sjtoekke

D’r erme keuter kroog de laag ram hinge in de bats
En jeet noen wieër durch ’t leëve wie inne herder oane sjtats
Doanoa bin iech erinner jejange, d’r daag deë woar vuurbij
D’r janse middieg ram verzauwd en dat durch zoeë ing vlei
Adieë rau, adieë zon, iech han de naas ram vól
Iech kom nit mieë noa boese, dat is miech al tse dol
Dan mar noa ’t tsimmer in en rau koam uvver miech
Effe flot de oge tsau, d’r daag deë woar jelofe, welt, bis jelieg
Iech laat miech óp de bank en loog jraad sjtil óp mienne ruk
Doe hoeët iech an mie oer ’t broeze van ing wuste muk……

Paul Weëlen

sjriever, componist en zenger. Won tswai moal d’r Veldeke Dialekpries. Jieët tsezame mit d’r Luiz Oliveira bucher oes in ’t Hollendsj en dialek (Uitgeverij TIC.) De dialekbucher sjtunt óp de LiLiLi (Limburgse Literaire Lies Limburg).

Ing welt tse maache
Van de welte die ’t jieët,
Dat is ing van die zaache
Die ziech bauw nit maache lieët.

Van zoeëvöal klure en klanke
Doch ing symfonie tse sjrieve
Vol ejeheet va poëtiesje jedanke
Doavuur móts te sjrieve blieve.

Joar in joar oes, in proza en poëzie,
In jesjpraoche wöad, i bild en in sjrif,
In e-mail, óp Facebook, in tillefonaat en brif,

En ummer jet tse zage han en wie!
En leëve mit leefde, mit tsak in de prie,
Mar oane woed, oane haas, oane jif.

Dat is d’r Wim, intsieg in zieng tsoat,
Bij dem kans te tsereët vuur troeës en jouwe road!
d’r Paul

Lid: D’r miensj is en bliet e roadsel

Loek van de Weijer

Sjriever en komieker. Bekankd va zieng ‘Sjlauwberjere’ (Limmericks)óp facebook.

Sjirmheer
Als mantelzörjer van d’r Dris hat ’t Brenda Krieëmesj de heng vol. D’r Dris kunt mit zieng 120 kilo lestieg óp jank, óch wail heë vanaaf zieng jeboert platvus hat. Doarum leuf te óch lever nit wie waal. Wen ’t nuedieg is, jeet ’t Brenda, die jouw blutsj van d’r Dris zie haof swester, vuur hem de waar en anger oetenzielieë hoale. ‘t Bren leuft nemlieg waal jeer. Dat hat zoewiezoeë jing rouw in de vót en jeet lever dan dat ’t sjteet. d’r Dris hat aan zie haof-sjwester e jouwt. D’r óngersjeed tusje die angerhaof jesjwiester is jroeës. Me zouw zoejaar kanne zage, die tswai zunt wie daag en naat. D’r Dris is inne keël wie inne boom va bouw tswai meter en óch al kan me ’t Brenda besjtimd nit kling neume, is heë doch inne flinke kop jroeëser. In kiloots is d’r óngersjeed 60 en in de breitemoas 25 cm. In leëftsiet sjeëlt ‘t 5 joar, alles in ’t vuurdeel van d’r Dris. Zoeë sjteet ’t alzo 4:0 vuur d’r Dris. “Ja, e haof-broor kan me ziech nit zelver oeszukke”. Urjens kan ‘t kink vroeë zieë dat d’r Dris mar ee haof-broor is, uur kant uuch wal dinke wie sjwoar deë muet zieë wen dat inne janse broor wuer jeweë. Jeluklieg is ‘t inne jouwe keël, wat dat aajeet is d’r Dris waal inne janse. En wiechtieg is dat die tswai ziech priema versjtunt en óch jód durch ing duur kanne, al is ’t dan waal hingeree.
Wail d’r Dris jeer boese in de natoer is en ziech ’t leefste nit jeer mui maat, jeet e jeer visje in de weiere va Eresjting. Heë is al mieë wie 30 joar mitjelied van d’r visjkloeb doa. Óp d’r fes-daag van d’r kloeb, woeët d’r Dris lets nog je-ierd vuur alle verdeenste. Heë woeët ins richtieg in ’t zönsje jezatsd, en wie! Deë erme keël hauw doa jaars nit mit jerechend. Deë woeët miech doa ón-i-jesjmierd in die vól zon jezatsd en dan óch nog oane sjirm um ‘m tse sjutse. Uur kent uuch wal vuursjtelle, dat deë, wie ze endliech veëdieg woare, ram roeë verbrankd woar. En deë Dris loos ziech dat mar jevalle. Went e nit zoeë jemuutlieg woar aajelaad, woar ’t hem flaich jefloepd um in ziene eje sjatte tse jon sjtoa. Jódsjedank hat e ing dikke hoed en hat heë nuus draa uvverjehaode.
Umdat de visje va Eresjting hem allewiels jet tse flot aaf zunt, wurpt e óp d’r daag va hu nog mar aaf en tsouw d’r hengel oes. Heë wil evver koste wat kost in d’r verain blieve en dat junt ‘m óch jidderinne. D’r Dris jehuet bij d’r verain wie de visje bij d’r weier.
Vaweëje zie trui mitjeliedsjaf en óch um zieng riezieje fiejoer, wil d’r vuursjtand van d’r visjkloeb d’r Dris vuurdrage als sjirmheer van d’r verain. D’r vuurzitsender hat dat in vertrouwe aan ‘t Brenda jezaad en heur óch jevroagd wie ’t doa als mantelzörjer/ haof sjwester, uvver dinkt. “Heibij mós aajetseechend weëde”, zaat d’r vuurzitsender derbij, “dat mit sjirmheer sjutsjer weëd jemeend”. De mitjelieder van d’r verain veule ziech bij d’r Dris zicher, in weer en wink. Heë hat al dökser beweëze dat e zelver als sjirm deens kan doeë.
Ze wille d’r Dris mit ’t aabeie van ’t sjirmheersjap uvverrasje. ‘t Brenda hat d’r vuursjtand van d’r verain mósse versjprèche dat ‘t ‘m doa nuus uvver zeët. Ee en angert zouw plaatsjvinge óp d’r nieëkste patroeënsdaag van d’r verain, mit d’r hillieje Andreas óp 30 november, tsouwvellieg óch nog ziene namensdaag.
Wie zouw d’r Dris dat überhaup vinge? Veult e ziech doamit jepeëdskutteld of is e flaich doch tse blue? ’t Brenda hat ‘m nuus vertsald uvver wat ‘m tse wade sjteet, alzo mósse v’r mar aafwade wie heë ziech hilt.
Umdat ’t doch tsiet woeët vuur inne nuie antsog hauw ’t Brenda d’r plaan um mit d’r Dris noa Oche tse joa. Vuur kleier junt ze ’t leefste noa Oche, wail doa óch jenog waal is in de jroeëse moase.
Zoeë junt die tswai dan óp inne sjunne werme daag mit de bus noa ’t tsentroem va Oche en noa 5 minute lofe, zunt ze dan aakómme bij moeëdehoes Sjteemaier. Noa ’t éé en anger aa- en oes- tse han jedoa, sjteet ózze Dris noa ing haof sjtond kliep en kloar vuur d’r sjpeiel wie inne richtieje heer. Vuur de sjlieps hat e zelver jeweëld vuur ing jeël, mit roeë visje d’róp aafjemoald. ‘t Brenda woar vroeë dat ’t zoeë flot woar jejange, den ’t hat al ins langer jedoerd. Wie ’t ‘duo-angerhaof’ werm an duur sjtong, reënet ’t wie ing zouw. Umdat ze in d’r zommersjtaof heem woare voetjejange mit zon en kloare himmel, moeëte ze sjoelle. Ze sjtonge jraad 5 mienute ónger inne sjop, wie ee mensje bij hön koam sjtoa. Deë hauw winniegstens inne sjirm bij ziech. En zoeë tse zieë óch nog inne sjunne. ’t Mós wal inne dure sjirm jeweë zieë, jiddenfals jinne prul, den ’t woar inne richtieje zieë. ’t Brenda woar e bisje sjaloeës óp dat mensje. Weë wees wie lang die sjoel nog zouw doere. Óch al zouw ’t mar inne billieje sjirm jeweë zieë, dem ze koeëte lieëne bis aan d’r Bushof, 500 meter wieër, dat woar al jód. ’t Mensje hool die tswai jet aa kaal uvver sjleët weer en dat e mui woar jelofe. Mar woa ’t dem wirklieg um jong, woar dat e hön inne sjirm wool aasjmiere vuur 10 euro. De reë woar dat e jee jeld bij ziech hauw um inne taxi noa heem tse kanne betsale. D’r inne of angere blödhammer hauw in ing wieëtsjaf per ónjeluk of mit abziech ziene jas mit potmanee, papiere en pesjer mitjenoame. Doarum hauw heë die 10 euro nuedieg um heem tse kómme. ’t Mós weëde jezaad, ’t woar ee net keëlsje, jód jefleegd, mit hód, sjtek en rink en dan i plaatsj van d’r sjtek inne sjirm. Zoeëwie heë zaat woar e va Rieëteriech tse vós noa Oche jelofe, mar tseruklofe, nèè dat kroog e nit mieë jesjafd. Deë sjirm woar zoeë jód wie nui, zaat e en doa hauw heë 47 euro 95 vuur betsaald. Dem kanke ze vuur 10 euro han. Die 10 euro woare dem mieë weëd wie deë jouwe sjirm en die tswai, zoeë zaat ’t keëlsje, zouwe dem kanne jebroeche um drueg noa d’r Bushof tse kanne joa. D’r Dris hauw de 10 euro al oes zie potmanee jehold, evver ’t Brenda tswiefelet en vertrouwet ’t sjirm-keëlsje nit en sjloog ‘m vuur um mit hön noa d’r Bushof tse lofe. Doa kank heë ziech dan de bus noa Rieëteriech krieje en broechet heë deë sjunne dure sjirm nit aaf tse jeëve. D’r heer woar nit iversjtange, heë woar tse mui um noa d’r Bushof tse lofe. Heë vroaget die 10 euro vuur d’r sjirm umdat heë die nuedieg hauw um d’r taxi noa heem tse kanne betsale. “Doa is dóch nuus verkierd mit?”, vroaget deë sjieke sjtoepsjtatser. “Jef deë maan die 10 euro”, zaat d’r Dris, “dan is deë winniegstens jeholpe en vier hant inne sjirm”. “Deë sjteet óch nog sjun bij d’r nuie antsóg”. ’t Brenda vong deë sjirmheer mar e komiesj mentje. Wat? Sjirmheer? Dat zouw d’r Joep doch weëde. Dris jong, jef deë heer die 10 euro, ’t helt ziech ant joesje, iech wil noa heem. ’t Jód rejierde heersje noom ’t jeld van d’r Dris aa en joof ‘m d’r sjirm. E komiesj jezich,… d’r Dris mit inne sjirm. Doarum joof heë ‘m mar aan ‘t Brenda. De tswai “Hollender” bedankete ziech bij ’t mensje, wunsjete hem ing jouw rees noa heem en vonge aa tse lofe. Evver ’t Brenda woar doch tse benuid woa dat keëlsje hinjong en kieket um. Doe zoog ’t meëdsje dat ós vreks mui sjirmheersje ziech al tsouwend oes d’r sjtub maachet, mar woa hin? Dat woar de vroag. Heë jong de ieëtsjte de betste sjtroas links in. ’t Brenda moeët wisse woa deë hin jong. Dat mensje, deë zoeëwie heë zaat, tse mui woar um wieër tse lofe. “Dris”, zeët ’t kink, blief ins effe hei sjtoa, dan jon iech deë miensj hingernoa, iech mós wisse wat deë mit die 10 euro jeet doeë. D’r jouwe, jeduldieje Dris sjtalt ziech ónger inne luifel van e jesjef en ’t Brenda sjneuret mit d’r sjirm deë maan hingernoa. Doa jeet e, noen reëts en dan werm links de drieën um. ’t Brenda woeët óch mit sjirm nog zeke-naas, mar dat woar ‘m ejaal. Noa 5 minute hool heë endlieg halt…. bij ing wieëtsjaf. Aha, daat ’t Brenda en sjtalt ziech aan jin zie. ’t Kank durch de vinster zieë dat ’t sjirm-mensje ziech durch de lu noa de tieëk vringet. Tse zieë woar óch dat e 10 euro oes jen tèsj hoalet, óp de tieëk laat en effe doanoa sjtong inne haove liter beer en e druupje vuur hem. Noadat heë d’r zeke-nase jas hauw oesjedoa, kiepet heë ’t éé noa ’t angert de keël aaf, sjtong óp, jong noa d’r kapsjtok en koam mit inne nuie sjirm eroeser.
Dat joof ’t nit. ’t Brenda hool d’r sjirm vuur ‘t jezich doamit deë bedreier heur nit koeët erkenne. In d’r reën jong ’t werm hinger deë leëje lap aa. Deë lofet tseruk noa ’t tsentroem. D’r truie Dris sjtong nog jenauw óp de nemlieje plaatsj woa ’t Brenda ‘m hauw hingerjelosse. “Is deë nog ummer ‘nt lofe?”, vroaget d’r Dris in ’t verbij-joa. Effe wieër bloof ’t mensje sjtoa en moelet jet teëje inne maan. Tse zieë woar dat deë jet oes zie potmanee pakket en dat inwesselet vuur d’r sjirm. Doanoa, ja uur roant ’t al lofet deë herjódsbedreier werm hel voet, mar noen noa de anger zie. Natuurlieg noa ing anger wieëtsjaf, deë sjlauwberjer. Zoeë zal heë óp inne daag wal de zemplieje wieëtsjafte bezukke um jraad e zoevöal sjirm tse kanne klauwe um ze dan tse verhandele. Ja, zeët ’t Brenda teëje d’r Dris, “wen iech inne miensj sjun drueg weer jun, dan is ’t deë herjóds-bedreier”.
In de bus bekieket d’r Dris ziech d’r sjirm ins jód. Boave d’r jrif sjtong in kling lettere, evver duudliech jenóg, inne tellefóngsnommer. Heem aakómme, woar ’t ieëtsjte wat ’t Brenda dong, deë nommer belle. Dit um d’r ejedömmer van deë sjunne zieë sjirm tse melde wat zie tswaie dizze middieg in Oche mitjemaad hant en hem dervan tse verzichere dat e ziene sjirm werm tseruk zouw krieje.
Miene Dris zal inne ieërlieje sjirmheer weëde en besjtimd nit zoeë inne, deë Jod en alleman bedruugt. Inne jouwe sjirmheer broecht überhaup jinne sjirm en zicher jinne deë ‘m nit jehuet.
Vuur ’t Brenda van d’r Krieëmesj woar éé dink duudlieg: Lever inne ieërlieje sjirmheer oane sjirm, wie inne bedreier mit sjirm.
noa e iedee van d’r Roald Dahl Loek van de Weijer

d’r Sjienhillieje

In ’t kling dörp woa iech wal ins durchhin sjpatseer, sjteet ing kirch mit dervuur inne boomsjtam va zoeng 20 meter. Deë is van ing den die durch de jónkheet van jen dörp mit vöal sjpas en vräud óp d’r daag vuur d’r ieëtsjte mai, jans noa de tradietsiejoeën van de boere-famillieëns in ‘t dörp, in jen eëd is jezatsd. Alle dörpsjer hei róngs- erum hant zoene jüngliengsverain. Iech dink dat ‘t zoeë jet is wie bij ós i Kirchroa vruier de mai-jonge, die va “meëdsje, meëdsje kóm eroes, de mai-jonge sjtunt hei vuur jen hoes”.

Inne van mieng sjpatseerkammerade kent ziech in dizze trengel jód oes. D’r Ruud hat i Julpe en umligkende dörper als hoesdokter jewirkd. Heë kunt va Sjpekhei, mar hat ziech, noadat e sjpas aan ee van die dörpsmeëdsjer kroog, hei jód aajepasd. ’t Is dan óch nit jek dat e ziech in dis noabersjaf jód kan verjunne. Heë hat ziech de sjproach va jen dörp zoeë jód wie meuglieg eje jemaad, mar ’t is tse hure dat e oes Kirchroa kunt. Doa hat d’r Ruud jing probleme mit, heë is zoeëjaar sjtoots dróp. Heë en zieng vrauw ‘t Susan hant de ‘praktijk’ drei joar jeleie verkoad. Ze jenisse noen als “vut-paar” nog mieë van dizze wus sjunne umjeëjend.

Wens te hoesdokter in e dörp bis, kuns te alles van dat dörp en de lü die doa woeëne tse wisse, óch al is d’r Ruud al bauw drei joar hei voet. Heë woeënt noen i Zumpelveld. Ónger ‘t sjpatsere hüesj te mieë wie ins: “Hoi Ruud” of “Hallo dokter” en dan mós heë werm effe vertselle wie ’t jeet en hüet e óch ’t letste nuits van ‘t dörp. Zoeë hoeët heë óch dat d’r intsieje zoon Jo van de boere-lü Dumoulin, doa hinger i jen veld, vuur kóts jesjtórve is.

In d’r jroep sjpatserend vertselt d’r Ruud jesjiechtens en anekdotes van de ing of anger famillieë. D’r Juus kan ziechóch jód oes in dat deel van ’t hüevelland. Dem ziene opa koam oes Tebannet. Woa dat is, Tebannet? Banholt!, ’t sjunste dörpsje van Zuud-Limburg. D’r naam alling al!! Tebannet. Me zouw doa alling al wille woeëne vaweëje ’t appate dialek.

D’r Juus kent de famillieë Dumoulin óch, oes de jesjiechtens va ziene opa. De Dumoulins woeëne e bisje aafjeleëje in ing auw boerderij in ’t veld tusje Tebannet en Remmersjtok. De vrauw Dumoulin kunt tsouwvellieg óch oes Kirchroa. ’t Annie is de jungste doater van d’r boer Kroeën van d’r Kaffeberg óp Sjevemet.

D’r Ruud is döks als dokter bij de Dumoulins in hoes jeweë. Heë hat de famillieë mitjemaad wie ze ’t boerebedrief nog hauwe mit vieë, zoewie kui, sjöaf, jeete en honder. D’r zoon, deë da noen jesjtórve is, koeët ’t bedrief vaweëje zieng krankheet nit uvverneëme. Volgens d’r Ruud hat deë Jo de letste joare vöal las mit de longe jehad. Heë hauw long-emfyseem. En e boerebedrief mit al deë sjtub hulpt besjtimd nit mit an ing besseroeng van inne longpassiejent. Doarum hant de Dumoulins ’t vieë en de masjienger mar verkoad en ’t land, zoeng 200 ha, vermietet an inne angere boer. D’r Ruud noom ziech vuur um de famillieë werm tse bezukke, dat vong heë wal aabraad, jraad noen wie d’r Jo jesjtórve is. D’r Jo woar trouwens als jónkjezel ieëre-mitjelied van de jónkheet.

D’r Dumoulin zelver woar al e tsietsje mit de jelenker ant doktere, mar zieng vrauw ‘t Annie, hool ziech nog vrieë. Ze koeëte ziech nog ummer noa de dekke sjtrekke en dat joof ee tsevreie jeveul. Doa binne bij dön dóng ’t ummer werm aa, weer of jee weer, winkter of zommer. Ing jroeëse kuche mit inne lange dusj, kachel, auw forneus en kaffemulle. Noen d’r jong d’r nit mieë is, is vuur hön tswai ’t hoes ejentliech jet tse jroeës woeëde en hant ze óch jet tse vöal in jen hoes sjtoa. Dat vingkt mar allemoal sjtub en mit heur bouw 80 joar óp d’r poekel, wil de vrauw Dumoulin ’t besjtimd jet rui-iejer aa jon doeë. Mar hei voetjoa, dat kunt nit bij hön óp. Óch al is d’r Sjef Dumoulin óp de vellinge ant klietsje, ze kanne ziech nog ummer behelpe.

D’r daag noa ózze sjpatseerjank sjtartet d’r Ruud ziene waan riechtoeng Banholt. Wie heë kót bij ’t Dumoulins hoes woar, zoog e de vrauw Annie al óp d’r fiets óp heem aa joa. Heë tutet en voor jet langkzamer. Aan ’t winke van ’t vräusje zoog e dat ze hem erkankd hauw. Tsezame koame ze bij ’t hoes aa. Noa ing hatslieje bejrussoeng van de vrauw en doanoa van d’r heer Dumoulin woeët zoewie dat óch vruier jong, kaffe jezatsd. Natuurlieg hauwe ze wie jewend nog ee sjtuksje eje jebakke kóch vuur d’r heer dokter.

Wie de Dumoulins al hön leed van d’r zoon Jo hauwe vertseld, lose ze doch óch duutlieg merke wie sjun dat ze ’t vonge dat d’r dokter hön woar kómme bezukke. En wie ’t noen mit hön zelver jong? “Óch dokter, an auw kessele is nit vöal tse flikke”. Vier zunt tsevreie en ózze jouwe Jo hat ziech e jód pleëtsje bij d’r herjód verdeend. ’t Woar ing sjun bejrebnis. De janse jónkheet woar vertroane. Aan de mai-den hant ze nog e pleëtje jehange mit “Jo Dumoulin”, ónger e kruutsje en doa drónger de tswai joartsale van d’r Jo.

Noadat ze tsezame nog inne rammel bilder oes de doeës hauwe bekèke, woeët ‘t nog intressant wie de vrauw Dumoulin ing jesjiechte vertsellet uvver inne jeeslieje deë hön koam bezukke.

Inne jeeslieje? D’r heer pastoer van Tebannet? D’r Lubey? Nèè, nèè, inne ónbekankde Hollender, inne van ’t bisdom. Van ’t bisdom? Wat koam deë da doeë? Ja, zeët ’t vräusje, iech sjtaunet óch derva. Heë koam óch nog óp d’r fiets! Heë zaat dat e als vakans-jeeslieje in ’t heuvelland jet oeshólp. Uvver de kirch en ’t “geloof” hat e jaaroes nit jesjpraoche. Deë woar mieë intressierd in ós meubele wie in ós.

Noa dat e ziech alles ins jód besjnautsd hauw, vroaget heë ziech óch nog ing tswaide tas kaffe. Óngertusje noom e ziech ing tsiejaar oes de doeës van d’r maan. Zoene ónversjemde miensj hauwe ze bij de Dumoulins nog nit i jen hoes jehad. Jódsjedank hauw iech ins jinne vlaam of kóch in d’r keulsjrank. D’r herjód zal ’t miech besjtimd verjeëve, moeët de vrauw Annie nog kwiet.

Ópins woar d’r Hollendsje missiejonaar zier intressierd in dat kling aod sjrenks-je dat ónger de vinster sjteet. Tsouwvellieg hauw heë jenauw ’t nemlieje, zaat e. Evver bij hem woar d’r reëter poeët va vure, kapot jejange bij ‘t umtrekke van de ing faar noa de anger. Doarum vroaget heë of zie drei, d’r Jo leëvet doe nog, jebónge woare an dat aod meubelsjtuk. Mar, zoeë zaat e nog ing kieër, ’t jong ‘m alling um deë reëter poeët va vure. Wail vier doch al va zinnens woare um jet meubele óp tse rümme, zate v’r mar dat, went e doamit jeholpe wüer, heë ’t ziech mar zouw kómme hoale. Doe woeët e óp éémoal iellieg. Heë drónk de tas leëg en noom absjied mit de wöad: Ik ga even de auto halen en ben zo terug. En voet woar e… mit d’r fiets. Wat inne komiesje pastoeër, zaat d’r maan, jans angesj wie d’r kaploan Odekerke in de jouw joare. Ooch d’r Jo hauw e vreëm jeveul an d’r jeeslieje bezuk uvverjehaode. Mar ja, zaat e nog, went deë doa vroeë mit is, vier zunt ’t kwiet.

D’r Jo kroog ’t iedee um mar alvas deë reëter poeët va vure mit ’t bijele van ’t sjrenks-je aaf tse houwe, da woare ze deë ónjehoebelde jeeslieje winniegstens werm flot kwiet. D’r pap en de mam woare dermit iversjtange en zoeë vonge ze aa ’t sjrenks-je oes tse rümme. ’t Loog nit vöal derin. Jet papiere kroam en jet aod jesjier.

D’r Jo hauw d’r poeët jraad vuurzichtieg losjehouwe en de res van ’t kes-je i sjtukker bij de forneus jelaad um ’t mit en mit óp tse sjtaoche ónger ’t motto “voet is voet”, jóng de sjel. Iech dóng óp. D’r jeeslieje heer woar boese oam. Van ’t renne, mar iech jeleuf óch va ópjereegdheet. Hat uur üch zoeë jetsauwd? vroaget miene maan. Ja…nee…,maar… heë koam nit oes de wöad. Heë woeët nog nerveuzer wie e d’r poeët van ’t sjrenks-je óp d’r dusj zoog ligke. Wie d’r maan zaat dat d’r Jo ’t hem al jet jemekliejer hauw jemaad durch d’r poeët alvas los tse maache, kroog e bauw ing bejoafheet. Heë vroaget nog woa de res van ’t sjrenks-je woar. Wie heë doe óch nog hoeët dat de sjtukker doavan al vuur de forneus loge, kieket e ieëtsj wie e kumpje en woar e versjwoende, oane uberhaupt nog jet tse zage.

“Vier blove alle drei sjtoksjtief hinger”, zaat ’t Annie en jóng wieër mit heur jesjiechte. Doanoa kieket d’r inne d’r angere aa en sjuddelet mit d’r kop. D’r Jo sjnappet ziech d’r wiedkieker um tse kanne zieë woa deë komiesje himmel-piloot hinjong. Durch dat jlaas zoog e hem renne bis dat e bij inne auto koam woa jet va “antiekhandel” óp sjtóng jemoald . D’r Jo vertsellet ós wat heë zoog. Doe jong bij ós alle drei e lempsje brenne. Deë sjienhillieje bedreier! I Kirch-roa neume ze zoeë inne: inne hillieje kroef-óp-de-lü.

Dat is inne antiekhendler, deë ós aod kes-je vuur vöal jeld wool jon verkofe. En ziech dan vuurdoeë wie inne vakanspastoer namens ’t bisdom. Mar deë hat doch sjun neëver de baar jepisd. Jelukkieg hat ózze jouwe Jo zieëliejer dem inne poeët oesjetrókke, i plaatsj van heë ós. Óch al is ’t mar inne poeët van e sjrenks-je.

Deë poeët hant vier verwaard . Doa hat d’r jong van d’r kuster oes Rimmesjtók nog e sjun sjtuks-je va jemaad mit ing foto van ózze Jo deróp”.

D’r Ruud, deë vol andach noa de jesjiechte van ’t Annie Dumoulin hauw jeloesterd, sjtaunet mit t janse jezich. “Dat jieët ’t bij de Indianere nog nit! Hat uur nuus mieë van deë sjienhillieje Hollender jehoeëd?”

“Deë lieët ziech hei nit mieë zieë of hure”, zaat d’r Sjef Dumoulin doadróp.

Van d’r jong van d’r kuster, deë in ing sjrienerij i Riekelt wirkt, hauwe de Dumoulins jehoeëd dat de meubele die in jen hoes sjtónge, nog al jet weëd hant. ‘t Zouw bij dis meubelsjtukker nèmlieg joa um de bekankde engliesje “Chippendale”- tsoat, woa inne antiekeer vöal jeld vuur zouw wille betsale.

“Sjippendeel! Óch dat nog! Deë vieze nakse Hollender! Nim miech nit koalieg, dokter”.

Bij d’r absjied zoog d’r Ruud óp d’r jank nog e sjun bewirkd sjtuk hoots an de moer hange mit d’r teks:

“Lós diech noeëts vermeubele durch inne, deë ozzen herjód óp de lippe en d’r duvel in jen lief hat”.

Loek van de Weijer, noa e iedee van d’r Roald Dahl

Jeld Jenóg, mit de “J” va Jeluk

’t Joeresens Juupje is inne jewieksde jong, evver jaars jinne jemene. Heë is jee jrieniezer, hat e jód jewisse, ‘ne jouwe jesjmak en jeet zoejaar durch vuur inne jlatte jrosje. Ejentliech is ‘t jeweun e jelui, durch de janse jemeende jesjetsd jöngs-je dat jewend is nit jiddere jruetsje jek tse jeleuve.
Jister jóng heë jemuutlieg, jód jemoeëd en jods-jetrui in zie jeruud jeks-je noa zie jreuntejeëdsje, jeleëje óp e jroeës jrónksjtuk van d’r Jurjens Juus óp jenne Jeteberg. Doa isse jeer jezieë tusje ’t jemus, de jurks-jer en de janzeblomme in ’t jelpsje jraas. D’r Jeu Jiejaas, óch wal d’r jadejelierde jenómpd, is al jans jet joare jeluklieg jetrouwd mit ’t Jerda, ee van de jesjwiester van ’t Juupje. Heë hat de jewunde um zie sjwöajersje jidder wèch jrundlieg jewèsje jreuns tse jeëve en d’r jong jriemelt da jevreks rónk zie jezónk en jaaf jebis. Joawaal, d’r jong is jewis jód jemaneerd jetrókke mit zie joeksieg jezichs-je.
D’r Joeëhan, inne jouwe jónkjezel, jemindlieg jlat jesjore en jiddere “jeluie joonsdieg” in d’r jannewaar jreun-jeël jesjtreefd jesjmienkd, hat e jadejesjierjesjef óp de jrens van d’r Jeeteberg. Heë hat doa in zieng joodjroeb jeld jenóg bijenee jesjraveld. Óp inne jluiend hese daag in d’r joelie hat ‘t Juupje in dat jesjef inne jlanzend-jeël jekluurde jadetswerg jezieë en dem zouw e jeer wille jelde vuur in zie jeëdje in de Jurjens-jaas óp d’r Jeteberg. Evver ós Juupje hat jee jeld jenóg.
Doarum jeet ‘t jelui jadepietsje jeleëjentlieg jeer mit d’r jrielecher Jiel Jusse, van ’t jezankjruupje “jezank jieët jenós”, noa d’r judemaat bij d’r Joep. Doa jodele ze ziech jraam mit joeksieje lidsjer um jet jereppels aa jeld i tse zammele. Óp deë judemaat hat ‘t Juupje joare jeleie van dat i-jezammelde jeld, dat woare nog jöälens, jans jet jroeëse jlazer, jevöld mit jlenzende joodvisje jejole.
Die joodvisje kómme hem noen wie jeróffe. Jenauw! ’t Jood bringt jie-ja vöal óp en dat is junstieg. Jodsejedank! D’r Jongens Joeëhan wool de joodvisje jeer van ‘t Juupje jelde en dong ‘m inne jouwe vuursjlaag. D’r jong hauw joodvisje jenóg um die i tse toesje vuur ziene jewunsjde jadetswerg. D’r Joeëhan joof ‘m nog ing jemeklieje jiskan, ing jaffel, jet jadedrek en jouw jrónkjeraniejoems mit vuur in ‘t jeëdje.
Jan en alleman, óch de jonge van d’r juungliengsverain van jen Jraat, jóng ’t Juupje als woar e inne jode joebielaar, jratelere. Vuur ‘t jeleuvieg jöngs-je woar ’t joodvisje-jeluk e jodsjesjenk en d’r jadetswerg woeët ‘m jiddenfals durch jidderinne in de jeëjend en zicher durch d’r jódmudieje Joeëhan jejund.
In de jemuutlieje jezelsjaf van d’r Joeëhan, d’r Jeu en d’r Jiel jóng ’t Juupje Joerese jelosse en jenuuglieg van oes ’t jadejesjierjesjef mit ziene jadetswerg óp ing durch d’r Jiere Joep jesjeid jebouwde jreunskaar, noa zie jeëdje in ‘t Jurjens-jeës-je. Jinne jammeret wie ‘t bij e jans jroeës jewieter oes de jries-jrauw wólke jewaltieg bejoon tse joesje, óch al droog jinne inne jas, jabberdien of juusjer. In dat jods-jezeënd weer sjtatset ós Juupje jans jelukkieg, jesjutsd durch jraas-jreun joemiesjtevvele mit ziene jadetswerg noa zie jeëdsje. ’t Joof hem e jód jeveul en heë jenisset van zie joodvisje-jeluk. Vuur ’t Juupje woar ’t duudlieg: Jeld maat nit jelukkieg mar ‘t jeluk woar dis kier, jek-eweg mit jood (visje) tse betsale!
Jeer jedoa, ……… Loek van de Weijer, Kirchroa

Moeëdesjpas

Bij ’t Moeëde en Warehoes Sjoenk han iech 40 joar jelofe. Van de ‘here’- noa de ‘dames-moeëde’ en werm tseruk. Tsieg moal per daag, hin en heer. Lofe, lofe, lofe! Iech han diech bij d’r Sjoenk jet aafje….sjoenkeld! Bejonne als loofjong, han iech miech doa sjun kanne ópwirke bis sjef van de veëdieje knoofslöcher.

In die loofbaan han iech evver óch mósse sjtoa. Aan de kassa. Sjtoa, sjtoa, sjtoa! Óp inne drukke daag han iech miech doa ins “ver-sjtange”, versjtees te? Iech kroog las van de bee. Dat koam umdat iech al vrug óp eje bee wool sjtoa. ’t Woar ezoeë sjlim, dat iech miech de bee noa ‘n vót i hauw jesjtange en d’r dokter jee bee mieë drin zoog. Deë sjikket miech noa de ‘beenpolie’. Doa bliechet, dat iech “100% etalage-bee” hauw en wat dees te mit etalaasjbee in e moeëdejesjef? Ja jenauw, iech woeët uvverjeplaatsjd noa “Decoratie en etalage”.

Noa e oesvuurlieg jesjprieëch mit de dierektsiejoeën, woeët besjlaose dat Sjoenk als jerennomeerd moeëdejesjef ins jet jans nuits zouw jon oesprobere. En doa hauwe ze miech bij nuedieg. De firma Sjoenk jóng mit de tsiet mit en bloof ummer vernuiend en leëvende etalaasjpóppe, dat hauw ’t nog nurjens jejoave. Mit miech durvete ze dat wal aa. Aafjesjpraoche woeët dat iech de rol va beweëjende etalaasjpóp zouw jon oesprobere. Die rol woeët miech tsouwvertrouwd, wail iech in d’r tejaterverain “Nuus vuur ónjóds” bij ós in jen dörp, al ins vuur sjtandbild jesjpild hauw. Went dat floepet koeët iech d’r krankesjien vuur die etalaasjbee in de sjauwkas oesviere. En zoeë zouw de firma tswai vleie in inne klatsj kanne sjloa.

Wie ing etalaasjpóp vaweëje hootswórm oesvool, han iech inne haove daag vuur proof in de sjauwkas jesjtange, of besser jezaad jesjpild. Dat woar e jroeës succes. Iech sjtroalet doa sjtoots in inne sjieke, donkerblauwe antsóg mit inne jerude miepmop an d’r haos. Aavangs bewoag iech alling noeëdjetswónge, wen iech moeët niste of wen iech miech wool kratse. Almieëlieg bejoon iech miech jet vrijer tse veule en winket iech óch wal ins noa de lu boese, went ze miech jans verwóngerd aajapete. Iech vólt miech óndanks mie ónjemaach aan de bee, ópins werm nutslieg. Iech kroog ummer mieë sjpas aan dat etalaasjwerk en iech kank miech óch jód versjtoa mit mieng kolleja-póppe. Die zoge allemoal raitsend oes, bezongesj de vrauwlu in hön jeblumde zommerkleedsjer.

Tusjedurch han iech bij “Sport en Mode” nog inne kolleja vervange. Inne jonge heer kunt vuur “scheenbeschermers”. Iech vroaget hem vuur waffer sjport, vuur voesbal of hockey? Nèè, zeët deë vuur ’t kaatsjpel ‘koajonge’.

In mieng letste wirkwèch han iech nog jet jeks mitjemaad. Doa ruft ópins inne jet vanoes ee van de pashöks-jer. Iech kiek en zien e köpsje oes de jardiene kómme, woaroes tse hure woar: ’t Toiletpapier is óp!!!. Ja, iech kan miech doch nit aa jiddere sjtrónks óphaode. Ze kanne miech d’r pot óp!

Iech loof noen werm e tsietsje in de vut en kan wal zage dat iech jet aafjelofe han in de aafjelofe tsiet. Jodsedank huesj te In de vut nit mieë jiddere mörje d’r wekker aaflofe. Dat is noen aafjelofe, jraad wie mieng loofbaan. Iech loof zelver óch nit mieë aaf went miech inne vroagt wie ’t mit miech jeet en iech hof nog jet joare (mit de moeëde) mit tse kanne joa. Mar ’t is rejel woar, wens te in de vut jees, vils te in e laoch, ’t vut-laoch.

Noadat iech oes dat vut-laoch jesjraveld bin, han iech miech werm bijeejepakd en bin “mantelzörjer” woeëde. Dat is allewiels óch modern en dat past óch nog ins jód bij miech, wail iech bij d’r Sjoenk al vöal mit mantele tse doeë han jehad.

Loek van de Weijer, Kirchroa

detsember 2016

D’r Jo Handels

Is moezieker en componist. Sjrieft in ’t Hollendsj jesjiechten vuur dementerende lu. Heë neumt ’t “belevingsgericht voorlezen voor ouderen”.

Gedachten mei 2015 Jo Handels “belevingsgericht voorlezen voor ouderen”

In het bos, ik hoor vogels fluiten…stil…tsjilpen. In mijn hoofd klinkt een melodie uit vroegere jaren.
“Klein Vogelijn op groene tak, hoe lustig klinkt uw lied, we hebben in ons hele boek zo’n aardig wijsje niet”.
De meester op school, terug in de klas, zingen, rekenen…aap, noot, Mies, Wim…Wim…winkel.
Mijn moeder geeft me een briefje. Ik kan nog niet lezen en niet goed onthouden. Verschillende boodschappen. Eerst de bakker, brood en broodjes. De slager, gebakken pastei, leverworst, lekker. Met het wisselgeld mag ik naar het snoepwinkeltje op de hoek. Lekkere zoute drop, kauwgummi, het ruikt zoet. Snoepen; zoet, honing, bijen, lavendel, zeep, wassen.
Moeder droogt me af, ik kom uit de badkuip.
“Badewanne”, zegt de Duitse buurman.
Als hij lacht zie je zijn gele tanden en ruik je sigaretten en koffie. Opa ruikt ook zo. Hij is vaak in het café, soms mag ik mee. Hij drinkt een goud randje. Een bierglas met een gouden randje. Ik kreeg een “sneeuwwitje”. Bier met seven up.
Sneeuwwitje en de 7 kabouters in het bos. Opa neemt me mee naar het bos. Hij rijdt op een “Solex”. Een fiets met een motortje. Ik zit in een kinderstoeltje aan het stuur. De wind suist langs mijn hoofd. Heerlijk, zon, blauwe lucht.
Opa fluit en zingt. Ik probeer mee te doen…
”Pak al je zorgen in je plunjezak en fluit, fluit, fluit…”.
Opa fluit veel. Hij kent veel liedjes, liedjes van school.
Spelen, tikkertje, hinkbaan, iedereen wil naar de hemel…blauw. Kleuren…
Ik kleur. Blauw, rood, geel, opa, fiets, zon en wolken.
In de verte klinkt ’n stem.
“Kom je… kom je?
“ Ja moeder ik kom.”

Op pad mei 2015 Jo Handels “belevingsgericht voorlezen voor ouderen”
“De paden op de lanen in, vooruit met flinke pas…”, oom Mathieu speelt de melodie op zijn mondharmonica en wij zingen met z’n allen uit volle borst mee. Als we bergop gaan wordt er niet gezongen.
Oom Mathieu zegt: “Bergop zingen is niet gezond. We moeten lucht sparen.”
We lopen door het bos op de kussentjes van afgevallen dennennaalden en takjes. Heerlijk die dennengeur. Bij de dichte bebossing speelt mijn fantasie mij parten. Dadelijk komt een groot everzwijn aanstormen of een beer of wolven. Een gevoel van angst maakt zich over mij meester. Het zou zomaar kunnen gebeuren én dan?!
De stem van ome Mathieu klinkt. “Kom mannetje niet treuzelen.”
Op onze tochten in de Eifel met oom, tante, neven en nichten ontmoeten we in het bos ’n kluizenaar. Hij had in een rotsblok bij een berg een hol als huisje ingericht. Het is er piepklein en er staan veel gebruiksvoorwerpen van aardewerk. Kaarsen branden en doen dienst als verlichting. Ik stoot per ongeluk ’n kommetje om en voel me doodongelukkig. Maar niet lang. Ik weet wat ik later wil worden, kluizenaar of monnik!
Ome Mathieu zet ’n Duits wandelliedje in. “Das Wandern ist des Müllerslust”, Met al dat gezang en gefluit is het wandelen niet meer zo vermoeiend.

We belanden op ’n grote open plek in het bos waar twee houten banken en een tafel staan. We gaan picknicken. Een vreemd woord wat te maken heeft met eten. Krentenbollen, boterhammen met “soldatenworst” en hagelslag, hm lekker. En drinken. Lekkere gazeuse limonade en dropwater. Dat is gemaakt van water en lakritz.
We voetballen en spelen blinde koe. Ik krijg steken in mijn rechterzij van het eten en ravotten.
We blazen de pluimen van de paardenbloemen. Zoeken wie het eerst een klavertje vier vindt en blazen piepende tonen op lange dikke grassprieten. Wat een tijd, wat een weelde, wat een plezier die de natuur ons geeft.
En als we dan vermoeid naar huis gaan zet oom Mathieu weer ’n lied in, wat niet meer uit volle borst maar neuriënd van vermoeidheid mee wordt gezoemd.
“De bloempjes gingen slapen, ze waren geurens moe…”

celientje

jesjraeve durch d’r Jo vuur ’t tejatersjtuk ‘D’r waeg tseruk’ va Kriek uvver dementie in de joare nuuntsieg.

Annie Tummers

Jediechte van ’t Annie Tummers, sjrieft in ’t Kirchröadsj en is mitjlied van d’r Dialekverain.

Bejrus d`r daag

Kóm, bejrus deë nuie mörje,
drink van `t jraas d`r ieësjte dauw,
kiek went d`r daag in loeët kunt
noa inne voeëjel deë ziech sjtrekt oes zieng rouw.

Beziech ’t wónger van de blomme,
die hü i doezend klure bluie dunt.
Noa de beum die in d`r wink beweëje
elsof die tsezame an `t zinge zunt.

Deet me zoeë d’r nuie daag bejrusse,
is de horizon ónendlieg wied,
zörg weëde kling en jroeës de hofnoeng,
’t kost jee jeld, alling e bis-je van dieng tsiet.

Leëvens dank

Mieng jedanke sjtaune,
uvverlane mit ónjeleuf.
Zommerwermde, is jekieërd
i winkterkouw die iech preuf.

Aofe blieve doezend vroage,
mit ónnuëdieg leed en verdris.
Ieëtsjte sjritte i vakansvräud,
woeëte leed en jemis.

Respektloos umjoa mit leëve,
ing kingerhank die e jeweer vashilt
Went dat de tsouwkunnef is,
wat bliet nog uvver va dis Welt?

Hoffnoeng zal ummer blieve,
ing blom in ing kingerhank.
Nurje mieë e jeweer tse vinge,
vrid is doch leëvens dank.

joelie 2014

Nuie daag

Ing sjtrief lit
tseert de horizon
d`r daag kunt óp
angesj wie jister
Erinneróng en hofnoeng
junt zie a zie
de horizon sjtroalt
d`r daag entjeën
Angesj wie jister
inne nuie daag
nui leëve
welkom Vrid.

Dat verjèse kapelsje

`t Sjteet e kapelsje langs d`r beusj-rank,
mit Modderjoades in e jans kling hoes.
Heur heng zunt vrom inee jevauwe,
andechtieg kiekt ze vuur ziech oes.

Inne klurieje kroedwusj oes de bende,
of ing kingerhank die winkt.
`t Jeliecht zoeë ieëwieg lang jeleie;
jee miensj deë nog an dat kapelsje dinkt.

Modderjoades troeës koam hü jinne vroage,
dat loog besjtimd nit an `t weer.
In dat jans kling verjèse kapelsje,
kneit allewiel alling….. de sjtilte neer.

Wirvelende klanke

Jeflüster óp de buun,

oane d`r zaal tse sjture.

Toeëne klinke;

ing sjnoar knapt,

inne sjtille vlók is tse hure.

Blare i partietoere

dat papier roesje deet.

Müs-jenssjtil,

went an `t poelt

d`r dieriejent wadend sjteet.

Ing hank weëd jehoave

sjweëft durch jen loeët.

Alle oge jerieët,

sjpannoeng tse preuve,

tsezame bejinne verzoeëd.

Da basjt `t los,

inne wirvel va klanke;

bejinne óp `t zelfde moment.

D`r dieriejent sjmeit e konzeët

oes lü, noeëte en insjtroement.