2016janIII(laat u voorlezen!)

Harelement

’t Vingt aa tse reëne. D’r Joeëhan en zieng vrauw junt de kirch eri. D’r tsóg waor óp tsiet. Doarum hant ze ziech in e wieëtsjefje ing tas kaffieë kanne drinke mit e sjtuk appelkóch d’rbij. ’t Hat hön jesjmaat. Ze zetse ziech midde in de kirch. De tant Biela kunt neëver hön zitse. ’t Is e sjwester van d’r Joeëhan ziene pap. Ze bejrusse ziech. Ze is mit ing doater mitkome. De kirch sjtreumt lanksaam vol. Jiddes moal went de tant inne bekankde ziet, sjtuest ze d’r Joeëhan aa.
‘Kens te dem nog?’
D’r Joeëhan knikt da ins. D’r man van de nieët deed als ieëtsjte ’t woad.
‘Doa kunt jee end aa,’ fluustert de tant. Ze kiekt óp de oer. ‘Mieë wie tswantsieg me-nute.’
 E lidje van ’t Enya klinkt. D’r Joeëhan en zieng vrauw haode ziech de hank vas. Ze veëje ziech ing troan aaf. ’t Sjwester van de nieët leëst e jediech vuur. Kót en jód. Jans duudlieg. De ieëtsjte zin is, ‘mie sjwester is doeëd.’ De letste, ‘mie sjwester
leëft.’  
De maes doert dik tswai sjtond.
‘Harelement, wat doert dat lang,’ hat de tant Biela tsieg moal jezaad.
De kinger en e broor drage de zerk óp de sjouwere de kirch oes. ‘t Broor hat muite ziech reët tse haode. D’r Joeëhan mós ziech d’r laach ihaode. Heë huet de tant zage. ‘Deë brikt dierek d’r nak.‘
Inne sjlaag hure ze nit. Ing vrauw van ’t bejrebnisbedrief leuft mit blomsjtukke d’rhinger. Ze verluust d’r bril. Deë bliet midde in d’r jank ligke.
‘D’r letste blik,’ dinkt d’r Joeëhan.
De lu mósse mieë wie ing viedel sjtond noa d’r kirkhof lofe. D’r waeg likt vol tek. De jemeende is de beum an ’t sjnäue.
D’r Joeëhan en zieng vrauw lofe je-ermd ónger d’r sjirm noa ‘t sjtation. Ze laache nog um de tant Biela.
‘Die sjravelt noen mit d’r rollator tusje de tek,’ zeët zieng vrauw. ‘Ze wool ja noa d’r kaffieëdusj.’
‘Vrauw vuur d’r kaffieëdusj móts te jet uvver han. Of nit, harlement.’
D’r Joeëhan deed de tant noa.
Óp ’t sjtation jelde ze ziech bruudjer mit jet tse drinke. D’r tsóg is werm sjun óp tsiet. Ze zitse neëveree. D’r Joeëhan kiekt eroes. Dinkt an ’t jediech, ‘mie sjwester is
doeëd’. Heë kiekt zieng vrauw aa. Ze haode ziech de hank vas.
‘Leëft,’ fluustert  e.