Junne

Tswai waeche sjportfes. Va handbal bis piel en boag sjisse. Va bokse bis sjtoekrenne. D’r Joeëhan hat mit zieng vrauw bauw al jezieë. Sjporte woa ze ejentlieg noeëts hin kieke, bekieke ze ziech mit sjpas. ’t Lifste hauw d’r Joeëhan uvveral a mitjedoa. Dök-ser zeët e: ‘Dat wuer jet vuur miech.’
‘Los lever,’ zeët zieng vrauw da. ‘Iech zien diech al óp e peëd zitse.’
‘Waorum nit? Mit zoene  tsielinder óp d’r kop. En ‘t peëd mar losse danse.’
‘Iech zien ‘t al vuur miech, Joeëhan. Deë tsielinder zouw flot bij diech hinger óp d’r kop zitse.’
‘Wits te wat iech jód zouw kanne, vrauw? Piel en boag sjisse.’
‘Has te dat da al ins jedoa?’
‘Zoeë jet. Jedrieënde papiere piele durch e reur bloaze. Iech tróf al. Oes de vinster han iech ins de noabervrauw jetróffe. Ze sjtong jraad jebukt bij de waesjmangel. Iech tróf ze jenauw…’
‘Los mar Joeëhan. Zoeë jenauw broech iech ‘t nit tse wisse. Doabij piel en boag sjis-se is nog ummer jet angesj wie durch e reur bloaze.’
D’r Joeëhan bliest ins oes. De vermuidheet lieët ziech merke. Noa al die daag lang kieke. Döks bis deep in de naat. Of vrug ópsjtoa. D’r wekker zetse. Heë kiekt ins eroes.
‘Dis naat kanne vier vallende sjtere zieë.’
‘Weë dat da?’
‘Nit weë, mar woa. In de loeët an d’r himmel.’
‘Óp d’r televies han vier die óch jezieë.’
De loeët is die naat bewólkt.
‘‘t Jieët ejentlieg mar inne wónsj. Ing kloar loeët’, zeët d’r Joeëhan. ‘Da kanne vier ós nog jans jet medalieëts  wunsje.’
Ze zient vuur de zoeëvöalste kier d’r Epke óp de mat ligke. En jiddes kier ruft d’r Joe-ehan: ‘Sjtank óp.’
Zieng vrauw kiekt nog ins eroes.
‘Oes vallende sjtere weëde nui sjtere jebore.’
Ze maat de jardieng tsouw. Tsezame jenisse ze ’t sjpel. De knikkere, junne ze óch angere.