Auwerdom

Noen is e doa d’r herfs. Vuurzichtieg hauw me de tseechens al jezieë. Sjpinne. Mör-jenieëvel. Oavendkeulde. D’r pluk van obs. De zon sjtroalt. Midde óp d’r daag nog zommerwermde. De bleer valle intsel aaf. Jöas vleie i ing ‘V’ uvver. D’r duuster vilt ummer vrujjer i.
‘Indian summer,’ klinkt e lid oes d’r radio. Auw wiever zommer. D’r reporter leëst e jediech vuur. ’t Jeet uvver sjterve, uvver leëve.
In de tsiedónk sjteet jet van inne sjriever. Heë ziet d’r auwerdom wie ing sjtroaf.
In ’t park leuft inne man mit e kink an de hank. ’t Kink danst mit de vus durch de bleer.
‘Kiek opa,’ ruft ‘t.
D’r man laacht. Heë jenist zie klingkink.
D’r auwerdom. ’t Loeën van ’t leëve. Heë maat óch e paar danspes. Ritselende bleer. E lid. Kluresjpel va sjtriechlit. E jediech. Uvver ’t jeluk va joare. Jesjraeve.
D’r opa jenist d’r auwerdom. Inne sjriever.