Sjoof

 

D'r hód óp d'r kop. De sjal um d'r haos jeknupt. Mit de sjup óp ing sjouwer leuft d'r Andris d'r waeg eraaf. Óp d'r kirkhof zunt al e deel manslu van de bank an 't wirke. Ze sjoefele, sjuppe, raeche. Ins 't joar weëd d'r kirkhof jód ónger hengs jenoame. 't Fes va de doeëde, neume zie 't. Da mós 't doeëdelank jód verzörgd zieë. De lu oes 't dörp poetse de jraver va hön fammielieëns. Me ziet óch lu die nit mieë hei woeëne, tseruk kome um 't jraaf in oader tse maache. De manslu van de bank bekummere ziech um de jraver die jee bezuk mieë krient.
Blomme klure d'r kirkhof. 't Oavends brenne keëtse in de luete. De manslu van de bank dunt 't jeer. 't Kluurt 't dörp. Doabij zient ze óch wal ins inne va vruier. Oes de sjoeëltsiet. De tas kaffieë drinke ze in e tsimmersje hinger de kapel. An de ziekank van de kirch. De vrauw van d'r Andris hat jraad ing kan kaffieë braad. D'r Karl wurpt nog e paar sjuppe um bij de hek.
'Koom Karl,' ruft d'r Andris, 'sjpring van de sjup aaf. 't Jieët kaffieë.'
Mit jet muite kunt d'r Karl reët.
'Deë kaffieë wil iech vuurdat iech van de sjup aafsjpring. Angesj han iech nuuks mieë draa.'
D'r Hens laacht ins.
'Doe liks nog nit óp d'r sjoof.'
De sjup sjteet teëje de hek. D'r Karl kunt kótterbij.
'Wuer dat jinne naam vuur ós? De jonge van d'r sjoof?'
D'r Hens klopt ziech d'r drek van de sjong.
'Los 't zieë, Karl. Vier ligke nog nit ónger d'r drek.'
Binne drinke ze ziech d'r kaffieë. Sjloek vuur sjloek. Ze neëme ziech de tsiet. Alle tsiet hant ze. De manslu van de bank. D'r kaffieë vuur hön werm jenóg.

 

van de sjup aafsjpringe – aan de dood ontsnappen
óp d'r sjoof ligke – opgebaard zijn