Veëntjer

In ’t hoes van d’r Joeëhan en zieng vrauw kan werm jetseerd weëde. Veëntjer va tswai-endrissieg leng. Ze kome moeziek bringe. En dat is e fes. De vaan hant ze al oes-jesjtaoche. Vuur de jong lu in tswai erm leng die óch wille kome, hant ze jeld je-
sjikt. Doavuur hat de vrauw van d’r Joeëhan tswai wiese vane jemaad. Wen ze kanne kome, kan het ze i-klure. Angesj blieve ‘t vane va hofnoeng vuur ’t nieëkste fes.
‘t Allerieëtsjte fes kan d’r Joeëhan ziech nog jód erinnere. Mit kinger oes de noabersjaf hauwe ze e korps jemaad. Mit tromme va blaeche bukse. Óp d’r kop ing mutsj. Jevauwe mit tsiedónke papier.
Zieng vrauw sjteet óp inne sjtool. Ze hingt inne sjlinger óp mit de veëntjer va de leng die kome. D’r Joeëhan vauwt ziech ing mutsj mit de tsiedónk.
‘Jekke flabbes,’ zeët zieng vrauw.
Heë zetst ziech de mutsj óp d’r kop. Vuredróp inne kop: ‘Leraren staken’.
‘Wen ’t nit ezoeë eënsj zouw zieë, zouw iech zage: dat dunt ze doch ummer,’ laacht zieng vrauw.
‘Doe has reët vrauw. Eënsj. ’t Weëd de huekste tsiet vuur mieë respek. Lu mit sjpas vuur de klas. E fes vuur kinger. En de besserwissere hónged doezend moal losse sjrieve: mit sjpas vuur de klas.’ 
D’r Joeëhan zingt e lidje wat e nog vruier óppen sjoeël hat jelierd. Uvver e junke va koom e joar. ’Doa kunt d’r Dirk. Deë huit óp de trom. Sjtroalend maat heë sjandaal.’
Heë jeet noa de kuche. Pakt inne kessel oes de kas. Inne hootsere leffel oes ’t sjaos.  Heë zingt en huit in de moas. Zieng vrauw kunt van d’r sjtool aaf. Bekiekt ziech d’r sjlinger.
‘Jenauw zoeë wie deë zóndieg. ’t Lint va Tihange. Zörg verbingt.’
‘Joa vrauw. Jenauw zoeë wie moeziek. Moeziek verbingt. Verbingt wirklieg alle lu.’ 
Heë zingt wieër.
‘Sjeef in de moas. Zoeë wie zieng sjleëg. Dat is d’r Dirk ejaal.’