Zonneblomme

D’r Karl en ’t Biela junt de duur eroes. Ze sjpatsere noa d’r maat. De sjtroase zunt je-tseerd. Vane, blomme, lampe. Vöal lu. Va jónk bis aod. Me huet versjiedene sjpröach. Moezieker oes alle ekke van de welt. Mit aofe erm emfange. D’r jroeëse moeziek-konkoer. Ins in de veer jaor. ’t Biela kan ’t ziech nog entzinne. I zieng kingertsiet. Moezieker oes ’t zude blove bij hön heem sjloffe. Mennieje konkoer zunt ze nog tserukkome. ’t Biela mit zieng famillieë zunt óch bij hön óp vakans jeweë. In ’t zude.
In de etalaasj van ’t blomme-jesjef sjeet inne jroeëse tuba. Jetseerd mit zonneblomme. Dis waech woare ze nog tse zieë óp d’r tillevies. In e jroeës veld. Zonneblomme, ing jezieënde erinneroeng an jewald. Oane zin. Zoeëlang zalle ze blieve bluie. Bis e leëve vol vrid. Zoeë sjterk wie inne boom.
E sjtuk wieër in e leëg jesjef, moalt inne kuunsler. Heë zieënt leëve i kluur. Jiddere daag jet mie blui.  
’t Biela en d’r Karl kome óp d’r maat. Is vol va laachende lu. Sjpas rejiert. ’t Is werm. Lu i zommerhemmets. Inne intsele kótte jas. Dat is zicher vuur ’t zóndiegs-jeveul. Me truft ziech. Óch ’t Biela en d’r Karl zient nog ins lu va lang jeleie. Ze kalle mit ee. Laache en drinke ziech jet. Moeziek klinkt. ’t Maat vroeë. ’t Biela huet de melodiesje sjproach oes ’t zude. ’t Kalt de lu aa. ’t Kan nog jet wöad va vruier. Jenóg um de lu ziech heem tse losse veule. De moezieker pakke hön insjtroemente. Ze sjpille hatsenswerm. Vuur de lu va hei. E dank.
’t Biela en d’r Karl junt werm noa heem. In ’t blommejesjef jelde ze ziech inne sjtroech zonneblomme. Ze bringe d’r sjtroech noa d’r kuunsler. Dank vuur ’t zieëne va kluur. Va vräud. Tsezame mit moezieker oes de janse welt.
Zoeëlang zonneblomme ziech zieëne. Zoeëlang bluit de hofnoeng óp versjtendnis.
I kuunslerkluur.