Karsjtaie

In de herfsvakans is dis joar sjun weer jeweë. De kinger hant vöal an duur jesjpieëld. ’t Lieza jong mit de mam en d’r pap noa d’r busj. Tusje de bleer bukkeneus-jer rafe. Mekkelieg vings te die nit. Ze zunt nogal kling. De karsjtaie kans te waal jód zieë. Die neëme ze mit um fiejuursjer va tse maache. Sjun blinkend broen. Heem lekt de mam de tsame karsjtaie in d’r oavent. Ze weëde jepoefd. Da sjmaache ze jód. De noabere hant inne boom mit boomneus in d’r jaad. Ing jroeëse tuut mit neus krient ze va hön. Die mósse jód drueje.
‘Wen d’r Tsinterkloas kunt, kanne vier ze aese,’ zeët de mam.
Hu is ’t zoeëwied. D’r Kloas en de Piete kome mit de boot aa. ’t Lieza hat de jruetste sjpas. Inne Piet jieët ‘m ing hank.
‘Dag Lieza.’
‘Dag Piet.’
Heë sjpringt in ’t rónk. ’t Lieza laacht.
‘Kiek d’r Piet ins sjpringe. Heë hat sjpas.’
D’r pap sjpringt van ’t ee bee óp ‘t anger.
‘Misjien hat e ‘t jet kaod.’
‘Heë sjpringt ziech werm,’ zeët de mam. ‘I Sjpanje sjiengt mieë de zon.’
D’r pap kiekt d’r Piet noa.
‘Doarum is e zoeë dónkel.’ 
’t Lieza knikt.
‘De karsjtaiementjer heem óp de kas kanne vier Pietemutsje ópzetse.’ 
De mam pakt ’t Lieza bij de hank.
‘Da losse vier dat joa doeë.’
D’r pap sjtikt de hank nao ’t Lieza oes.
‘Boomneus kraache. Karsjtaie poefe.’
‘En printe aese, wa mama.’
‘Joa Lieza.’
‘Mit sjokkelaad.’
‘Joa Lieza, lekkere sjokkelaad’.