Hank

’t Zoos ‘m ejentlieg nit mit. Vuur de krismes  d’r durchval. En mit tsilvester woeët e verkauwe. Mieë wie ing waech. Heë weëd ’t nit kwiet. Doarum jeet d’r Loewie mar ins noa d’r dokter. In ’t wadetsimmer zitst ing vrauw. Heur kink hat e kluurbóch óp d’r sjoeës.
‘Kiek mama, ’t hunke hat blauw oere.’
‘Wat jelui, kink.’
Neëver ziech óp d’r sjtool likt e dues-je mit potlued. Het pakt noen d’r broenge.
‘Dat is ins jet angesj,’ zeët d’r Loewie. ‘Inne broenge hónk mit blauw oere. Inne klonehónk.’
In d’r ek zitst ing vrauw. Ze laacht ins.
‘Wie krank zouw ze zieë,’ dinkt d’r Loewie. Ze is sjun ópjemaad.
‘Mascara en lippesjtif dunt wóngere.’
De duur jeet óp. Inne man kunt eri. D’r Loewie kent ‘m van d’r hoarsjniejer. Heë zetst ziech neëver hem.
‘Nog de betste wunsje, Joeëzef.’
‘Doe óch, Loewie.’
Sjtil kieke ze reët vuur ziech oes. Ejentlieg besjeftiegd hön ing jedanke.
‘Woarum is deë hei.’
D’r Joeëzef kuumt ins. Heë fluustert.
‘Dat zal iech hel nuedieg han.’
‘Wiezoeë Joeëzef?’
‘’t Jeet hingeroes, Loewie.’
D’r Loewie sjnoeft ziech ins de naas. Mós e durchvroage? Wil e ’t wal wisse? D’r dokter maat de duur óp. Heë jrust vrundlieg. De mam mit ’t kink krient inne brif. Ze sjtunt óp en junt eroes. De vrauw oes d’r ek jeet hinger d’r dokter aa. Ze trukt mit e bee. De tswai manslu zunt noen alling.
‘Jeet ’t zoeë sjleët mit diech, Joeëzef?’
Heë knikt. De duur jeet óp. Inne man en vrauw kome eri. In ’t wadetsimmer weëd je-sjwaeje. Bis d’r Loewie eri kan joa. Heë lekt d’r Joeëzef ing hank óp de sjouwer.
‘De tsiet jeet vuuroes. Vier junt allenäu mit, Joeëzef.’
Heë laacht ins.
‘Iech han jód moele, mit ing verkouwdheet,’ bedinkt d’r Loewie ziech.
D’r dokter jieët ‘m ing hank.
‘De betste wunsje.’
‘Ing hank’, dinkt d’r Loewie. ‘Inne wónsj um diech aa vas tse haode.’