Foto

De jroeëse hits is verbij. ’t Bertie en d’r Wiel wille werm ins jet óngerneëme. Ze hant ’t zicher jemuutlieg bij hön hingerum in d’r sjatte. Mar lanksaam aa jeet ’t doch kriebele. Ze wille ins droes. Hu junt ze noa de sjtad. Mit d’r tsóg. Inne jas broeche ze nit aa tse doeë. Vuur alle zicherheet neëme ze inne sjirm mit. Óp ’t sjtatsiejon sjtunt al jans jet lu tse wade. ’t Mieërendeel zunt ’t eldere mit kinger.
‘De kinger jenisse nog e paar daag van de vakans,’ zeët d’r Wiel.
’t Bertie knikt.
‘Joa, die junt in de sjtad besjtimd nog jet zaachens hoale vuur ’t nui sjoeëljoar.’
‘Wits te Bertie, wat iech e noadeel vong van de vakans?’
‘Nae.’
‘Ze woar zoeë flot verbij.’
’t Bertie laacht ins.
‘Dat zeët inne oes ’t óngerwies.’
D’r Wiel jrieëmelt ins. D’r tsóg kunt sjun óp tsiet. Ze kanne jraad nog ing plaatsj ne-everee krieje. Ruiieg is ’t nit. Vuural laachende kingersjtimme. ’t Bertie bekiekt ziech dat ins.
‘Dat vong iech vruier ummer ing sjun tsiet. Vakans. Doe heem. De kinger.’
‘Dat is al ing tsiet jeleie Bertie.’
‘Dat sjtimt. Mar ’t is nog jraad zoeë kótbij.’
D’r conducteur kunt verbij. Kiekt noa de OV-kate.
‘Nit tse vöal krach,’ vroagt e.
’t Biertie sjud d’r kop.
‘Nae, ’t hilt ós jónk.’
‘Sjunne daag nog.’
D’r conducteur leuft durch.
In de sjtad zunt jans jet lu óp de bee. Óp d’r jroeëse plai sjtunt en zitse vöal jong lu erum. ’t Biela sjtikt inne erm oes.
’Zies te, wie d’r daag va jister.’
Óp e muursje zitse e paar jonge en meëdjer. Ze kieke óp d’r tillefoon. Óppen eëd sjtunt jet bliks-jer. Aaf en tsouw neëme ze inne sjloek. Inne jong wiest noa ‘t Biela en d’r Wiel.
‘Foto?’
E meëdje sjtuest hem aa.
‘Kevin, zoeë zeës te dat nit.’
Het sjteet óp en kunt óp ze aaf.
’Kant uur ing foto van ós maache, meneer?’
‘Umdat-s te ’t zoeë sjun vröags.’
D’r Wiel pakt d’r tillefoon van ’t meëdje. Jeet e bis-je durch de kneie um ze jód dróp tse krieje. De jonglu juche. Sjtaeche d’r doem óp.
‘Kanne vier óch ing foto van uuch maache?’
D’r Wiel en ’t Bertie sjtelle ziech d’rbij. ‘t Meëdje kniepst.
‘Is de vakans bauw um,’ vröagt d’r Wiel.
Joa knikke ze. ‘
En uur da,’ zeët d’r Kevin.
Vier hant ummer vakans.
‘Wat mós me doavuur doeë.’
‘Jód óppase in de sjoeël.’
’t Bertie jieët e pitsjeugs-je.
‘Dat zeët inne lierer.’
‘Wow,’ róffe ze.
D’r Kevin klatsjt i jen heng.
‘Noen mósse vier óppase.’
’t Bertie en d’r Wiel sjtaeche d’r doem óp.
‘Doe kans ’t nog Wiel’.
Heë jrieëmelt.
‘Ing foto lang.’
Ze lofe durch. Oes de foto. Die bliet bij de jonglu.