Nog ummer

Bilder sjträut e oes. Noa al die joare nog ummer. Jans ziechzelver blaeve. Zoeë ver-trouwd. Um ziech bij heem tse veule. Heë sjlist de welt i zieng erm. Lieët ’t i moeziek hure. De ainfachste wöad weëde bezóngesj. Bereurt krietiesje óngerwerpe. Poëtiesj kloar. Moslim, kris, homo, oeslender.
D’r Herman van Veen. Leëvenslós. Filosofiesj. D’r kloon deë mit wat e óch aaraakt de lu lieët laache. I troane va vräud, va bereuroeng.
‘Iech hod va diech,’ zingt e. En, ‘verlos miech nit.’
Joa Herman, doe darfs Jacques Brel zinge.
Noa al die joare tiervelt e nog ummer uvver de buun. Misjien jet kótter. Mar lang jenóg. Zieng sjtim is jónk blaeve. De moezieker um ziech hin passe jenauw i zieng bilder. An d’r sjloes krient ze ing roeës. D’r Herman ing roeë. Heë sjenkt ze de lu in d’r zaal.
‘Misjien bis uvver tswai, drei jaor,’ zeët e. Zingt ’t bauw. Klinkt ónendlieg.
De bleer mit de jesjiechte van d’r oavend sjträut e oes. De lu neëme ze mit noa heem. De bilder van d’r Herman van Veen.
Ze blieve.