Kluur

Drei-entswantsieg tseptember um drei oer veer-envóftsieg. Doe vong dis joar d’r herfs aa. De naat va zamsdieg óp zóndieg. D’r ieëtsjte daag in d’r herfs. Jet um inne sjpatseerjank tse maache. Óp zóndieg. Dat hauwe ’t Biela en d’r Karl ziech vuurjenoame. In d’r vrujje mörje. Mar vuur ze jód en waal wakker woare, hoeët e ze d’r reën teëje de roete klattere. Inne daag um heem tse blieve. De haitsoeng al jet aazetse. En teëjenee zage: ‘Richtieg herfsweer.’

De tsiet va sjtampotte. Binne zitse. Leëze. Tillevies kieke. Internet. Sjpelsjer doeë. Wade bis ’t drueg is. Of jraad nit. Durch d’r reën joa.
’t Biela en d’r Kep bekieke ziech ‘t leëve an duur van hinger de vinster.
‘Naas an duur,’ zeët ’t Biela.
D’r weerman jieët hofnoeng. ’t Weëd zonniejer. Heë hat reët kraeje. In de naat kan ’t waal vrizze. Kót an de eëd.
‘Wieër wie de vus kunt d’r vraos nit. Vier dunt ós dikke zökke aa,’ laacht d’r Karl.
Mit e zóndiegs-jeveul zunt ze ’t mondiegs vrug óngerweëgs. ’t Kluresjpel va zon en nieëvel. ’t Verklure va bleer. ’t Broen va kasjtaie. De vruete vuur ’t noajoar.
‘Vier kieke durch de vinster van de natoer,’ zeët d’r Karl. ‘E jediech. ’t Likt vuur ’t óprafe.’
‘Wat ing kluur an duur,’ fluustert ’t Biela.
Ing rejel. Is jenóg.