Werk

In de herfsvakans lofete ze i hemmets rónk mit kótte mouwe. De manslu oes ‘t dörp. Mit e zommerlieg jeveul tróffe ze ziech bij de bank. Ze zoge de vuejel noa ’t zude trekke. Wie werm ’t óch woar, óch zie vólte jet van ónrouw kome. De winktertsiet. De klok hingeroes en zie kieke vuuroes. Ieëtsjt Allerhillieje. En da de anger joarestsiet-fester. Dizze mörje treffe ze ziech óp d’r kirkhof. D’r jroeëse poets van d’r jravejaad. ’t Is nog frisj zoeë vrug. Doa zunt ze vroeë mit. Dat jehuet ziech zoeë. Teëje de tsiet van de kaffe-rungde hange hei en doa jet jes uvver jraafsjting. Ze krient ’t werm d’rva. Sjoefele, raeche, ónkroed oesdoeë. De vrauwlu zörje vuur d’r kaffe en ’t jebeks. Óch wie al jans jet joare is ’t Gemma d’rbij. Alling oane ziene man. Deë is in ’t vrugjoar bejrave.
‘D’r Dris zörgt dat vier hei werk haode,’ zeët d’r Beët.
Ze jrieëmele ins. ’t Gemma sjud jet kaffe bij.
‘Dat zaat d’r Dris dökser. Werk krieje is nuuks. Werk haode doa jeet ’t um.’
D’r Beët nimt inne sjloek van de tas.
‘D’r doeëd zitst noeëts oane werk.’
Sjtil aese ze van ’t jebek.
Me kan ze hure dinke: ‘Weë is d’r nieëkste.’
In d’r noamiddieg zunt ze veëdieg. D’r kirkhof ópjepoetsd. Ze junt noa heem. Óp ’t jraaf van d’r Dris sjteet inne pot wiese chrysante.
‘Jeer jedoa Dris. ’t Woar jee werk. De manslu van de bank’, sjteet dróp.