Jeboertsdaag

Sjtórm, reën. Vöal reën. Jenóg vuur inne werme zommer. Dat vingt d’r Wiel. Heë is jeer an duur. E vrugjoarkink dat huppelt tusje blomme. Ziene jeboertsdaag, óp d’r ieëtsjte daag van ’t vrugjoar. Jenist d’r sjpatseerjank mit zie klingkink. Hat ’t bild van e kink in de tsiedónk vuur oge. Lankoes óppen eëd. De vingere króm. E sjtuk wieër e jeweer. Leëgjesjaose.
‘’t Kan uvveral passere’, sjrieft d’r journalist. ‘D’r ieëtsjte sjtee vuur de moer va haas weëd in e ainfach tsimmer jelaad. Óp inne balkon. Jraasplai. In inne jaad. Bejint kling. Mit hel wöad. Jebouwd teëje lu umdat ze angesj zunt.’
D’r Wiel pakt de hank va zie klingkink feste vas. Ze sjpatsere durch d’r busj. De vuejel fleute hön vrugjoarlid. De baach roesjt. Dizze zommer zalle ze werm ing bruk bouwe. Van de ing zie d’r Wiel en de anger zie ‘t klingkink. Mit tek en sjting oes d’r busj. Urjens in ‘t midde bejieëne ze ziech. Jroeës en kling. Aod en jónk. In de versjiedeheet zunt ze riech.
‘Jratteleerd, opa,’ zingt zie klingkink.
Het trukt an d’r erm van d’r Wiel. Noa heem. Doa waad d’r kóch mit jans jet keëtse. Um oes tse bloaze. Oam jenóg. En da d’r kóch. Um tse dele. Wat e fes. ‘t Klingkink biest in e sjtuk mit sjtroalende oge. Sjlagroom um d’r mónk. E bild vuur de tsiedónk.