Naestelt

Jans jet daag hat d’r Hannes kanne fietse. ’t Weer is ‘m óp ’t lief jesjraeve. Vrug óp. Zicher óp hese daag. De keulde en rouw vingt e in de natoer. Óch al mós e uvver drukke weëg. Woa sjandalieg rie-beneëme jeweun is. Ee moal doa woa heë wil zieë, likt d’r radauw wied hinger ‘m. Kanne jedanke d’r vrije loof krieje. De sjpore van ’t leëve joa. I jevalle en teëjesjleëg. Ummer is wal jet tse wunsje. Tse verlange. Tse dreume. D’r bejin van ing jesjiechte. De tuen vuur e lid. De wöad vuur e jediech. De klure vuur e sjilderij.
D’r Hannes zetst ziech óp ing bank. Kan wied kieke. Vuejel hure. Inne wiese miepmop fladdert. Zetst ziech óp inne oes-jedruegde klatsjroeëze-sjtroech. Wies óp broen. Hofnoeng óp ’t oes-jebluide.
D’r miepmop fladdert wieër. Óp vluejele van ing fee. D’r Hannes kiekt ‘m noa. Zoeë lieët. Vazelf umhoeëg. Joa fee.
D’r Hannes sjtiegt werm óp d’r fiets. Heë treënt de pedalen rónk. De temperatoer sjtiegt. D’r wink werm. D’r sjwees verdampt koom. Kleëft óp de hoed.
D’r Hannes vieët wieër. Mit ing nui jesjiechte. D’r miepmop en d’r sjtroech. Mörje en jister. Naestelt in ’t hats. Fee.