Miemele

Ing sjmaal sjtrief oranje in ’t oste. D’r Hannes óp d’r fiets moalt ziech nog dónkel aaf. De naat woar klam van d’r sjwees. D’r waeg d’r huevel eraaf is keul. Oes de roesjende baach  klinke frisje tuen. De sjtrief oranje verbreit ziech. De zon is óngerweëgs. Inne nuie tropedaag waad. Mieë wie vieëtsieg jraad. De natoer hat ’t nog ummer vuur ’t zage. Óch bij d’r Tour. Noeëdweer. Doch nog inne Hollender óp ’t podium. Mit sjpas hat d’r Hannes ’t jezieë óp d’r tillevies. I sjtiegende temperatoer. Binne en boese.
D’r Hannes vieët nog ummer i de keulde. Evver d’r ieëtsjte drinkbecher hat e al leëg. Heë zukt vuural weëg binnedurch. Woa de hits nog mós kome. ’t Verkier óp ziech lieët wade. Bij inne boerehof bliet e sjtoa. Hei is e joarelang kome um sjparjele tse jelde. Ing jouw erinneróng kunt i ‘m óp. An vrundlieje boerelu. D’r boer jong mit pentsiejoeën. Doe woar ’t jedoa mit de sjparjele. Uvver ’t erf leuft de boerin. D’r Hannes winkt.
‘Wie jeet ’t mit uuch?’
Ze winkt tseruk.
‘Hannes, doe bis ‘t. Iech huur ’t an de sjtim.’
Ing dikke sjtond zitst d’r Hannes mit de boerefamillieë an d’r dusj. Kaffieë, bruudjer, plets-jer, wasser. En vertselle. Noa ing dikke sjtond sjtiegt e werm óp d’r fiets. Heë wil de hits vuurzieë.
‘Koom mar flot tseruk,’ zeët d’r boer. ‘De duur sjteet vuur diech óp.’
De boerin jieët ‘m e beks-je miemele. D’r Hannes laacht.
‘Noen kom iech zicher tseruk.’
Ze knikt.
‘Es God beleef.’  
D’r Hannes veult de temperatoer sjtieje. De vieëtsieg jraad is e vuur blaeve. Jewonne van de hits. Ing podiumplaatsj vuur d’r Hannes. Mit sjun boerewöad en e beks-je miemele. Dat zal e sjtrak viere. Mit e keul jlaas, woa de kondensdrupe langs eraaf roetsje.