Kroa

D’r Joeëhan kriet waar vuur zie jeld. De kótte bóks kunt jans bis heur reët. Wat e sjun weer. Jans jet sjtonde zitse ze an duur. ’t Lies en heë. Noen hat heë óch de rouw um jet tse leëze. Aajesjtaoche durch zieng vrauw. ’t Lies hat jing muite mit e dik bóch. Vuur d’r Joeëhan darf ’t nit tse dik zieë. Heë kiekt jemindlieg wievöal bladzieje heë nog mós. Noen leëst heë e sjpannend bóch. Heë mós de jedanke jód d’rbij haode. Angesj is e d’r droad kwiet. Heë bemerkt nit dat ’t Lies jet zeët uvver de middieg ópzetse. Dat zuet ins en jeet eri. Boave hem in d’r boom zitst ing kroa óp inne tak. Die lieët ziech hure. Um de paar tsekonde d’rzelfde klank. ’t Kratst de oere van d’r Joeëhan. Noa ing haof sjtond jeet ’t hem óp d’r wekker. Heë ruft ins: ‘Ssssjjjjj.’ Mar dat hulpt nit. Da klatsje in de heng. Óch nit. In d’r drek zukt e ziech inne knauwel. Heë wurpt d’rmit. De letste kier dat e mit inne knauwel wórp, is ing tsiet jeleie. D’r Joeëhan sjnapt ziech bij de sjouwer vas.
‘Auw,’ ruft e kaihel.
’t Lies sjteet in ’t duurjesjpan.
‘Wat is mit diech?’
’Dat sjeël deer. Doa weët iech jek va.’
‘Da koom óch eri. Dierek is d’r voeëjel voet.’
‘Eri? Va ze leëve nit. Iech los miech nit oes miene jaad verjage.’
Wus jeet e noa d’r sjtal. Kunt eroes mit ing platic sjtroombuus en e sjtuk papier. Mit muite drieënt e ziech van ’t papier inne piel. Duit dem in de buus. Mikt óp de kroa. Holt deep oam. Bloast. In inne boag vleit d’r piel inne meter van d’r Joeëhan aaf óppen ëed. Effe is ’t sjtil. ’t Lies sjteet nog ummer in ’t duurjesjpan. Dat jieët inne helle keëk van ’t laache. In dat moment vleit de kroa voet. Oane jet tse zage lekt heë de buus óp d’r dusj. ’t Lies laacht noen nog heller. D’r Joeëhan kiekt ‘m ins aa.
‘Voeëjelsjrek,’ zeët e.
“t Lies deed ing kroa noa.
‘Kroa, kroa!’
Heë laacht ins.
‘Noa al die joare kan iech doa teëje.’
En jeet wieër mit zieng bladzieje.