Vliejer

Nog e paar daag vakans. Da de sjoeël. Mar zoeë wied is ’t nog nit. Doa kan nog jet óngernoame weëde. De klingkinger van ’t Bertie en d’r Wiel woare al mit hön eldere e paar waeche an de zieë. Noen noa de oma en d’r opa.
‘Hat uur ’t sjun jehad kinger,’ vroagt ’t Bertie.
‘Joa oma sjun bij de zieë jesjpieëld.’
‘Uur hauwt ja óch sjun weer.’
‘En in ‘t Wóngerland‘.
‘’t Wóngerland?’
‘Is e pretpark,’ zeët d’r sjweierzoon.
‘Woar ’t doa sjun?’
‘Joa oma. Vier zunt hoeëg durch de loeët jejange.’
D’r sjweierzoon jrielaacht.
‘Inne janse daag. Da wits te waal wat-s kwiet bis.’
D’r Wiel klatsjt ins in de heng.
‘Hu inne janse daag bij de oma en d’r opa. En dat wille vier nit kwiet.’
‘Joa,’ róffe de kinger.
Óp d’r kuchedusj ligke hootsere lets-jer en en e sjtuk jeël paier. D’r Wiel maacht heiva inne vliejer. De kinger zitse an d’r dusj óp hön kneie. Ze vinge ’t sjpannend. Oes e sjtuk roeë papier sjnieje ze oge, naas en mónk. Die plekke ze óp d’r vliejer. Wen d’r vliejer veëdieg is, junt ze noa e jroeës veld. D’r boer hat ’t koare jemieënd. Doa sjtunt noen nog sjtóppele. Plaatsj jenóg um d’r vliejer óp tse losse. De kinger haode tsesame d’r vliejer umhoeëg. D’r Wiel trukt de kaod sjtrak.
‘Los’, ruft e.
Heë sjneurt uvver ’t sjtóppeleveld. D’r vliejer danst an de koad umhoeëg. De kinger klatsje in de heng. Ze hant sjpas. Inne janse middaag lang. Mit de oma en d’r opa óp ’t veld. D’r vliejer hoeëg in de loeët. Óch de kinger.
E wóngerland. Kótbij. Nuuks kwiet.