Toer

D’r wink wingt. De vane sjtrak. D’r toer, d’r oeskiek uvver ’t land. Woa vrijheet kótterbij koam. Mit d’r wink va de zieë. Doezende tsoldate, jónk. Jonge óch d’rbij. Koame kótterbij um de hiezieje lu jeluklieg tse losse veule. En zie zelver mui, drekkieg. Kapot va leed um jevalle kammerade. Doch ze jónge wieër. Sjtroalete mit in de vräud va lu. Die kroefete oes keldere, oes löcher i jen eëd. D’r angs verbij. Zónge, sjprónge, dansete durch de sjtroase.
En róffete: ‘Yes’.
Vane oes-jesjtaoche. De tsoldate delete aese oes, Sjokkelaad, tsjiejarette. Bejravete hön kammerade wied va heem. In ’t veld van ier.
Noa al die jaore klömme lu de trappe van d’r toer umhoeëg. Um tse kieke woa hön jesjiechte va vrijheet aavong. En de vane blove winge in die joare. Mit alle winke mit. Óch in d’r teëjewink. Dat kleëft óch an die jesjiechte. An d’r vós van d’r toer ligke blomme. Jekransd. Inne kingerkoer zingt: ‘Wienieë is ’t zoeë wied. Vrijheet vuur alle lu.’
En de lu róffe: ‘Joa.’