Nase zóndieg

Inne zóndieg. Reën. Um binne tse zitse. Ziech jemuutlieg tse maache. Tse werme an die jedanke. Zoeë de winktertsiet durch tse kome. Hei en doa vieët doch inne fietser rónk. Klatsjnaas. Inne sjpatseerjenger mit inne hónk. Ónger d’r sjirm. Terrasse leëg. Hinger ing vinster zitst e kinke. Ing druup roetsjt uvver de roet. Binne jeet ‘t kinke de druup mit inne vinger hingernoa. Ónger inne sjtroech in d’r jaad sjoelt ing kats. Inne paddesjtool sjtaecht wies aaf tusje broen bleer. In e tsimmer zuet me.
‘Wat inne kappes zóndieg.’
Ing rivier sjtreumt lanksaam verbij. Langs de kank lofe ing vrauw en drei manslu. Ze sjrieve d’r mörje i drupe. Zient kluur in d’r reën. Jenisse d’r nase zóndieg. Inne man en ing vrauw tseje hön d’r waeg. Ze filme. De jedanke va de sjrievere drieve. Umerme de welt. Ze werme ziech in e wieëtsjefje.
Inne mörje lang zóndieg. Inne daag lang nog um tse sjrieve. Jidderinne noa zie heem. De wöad va deë zóndieg neëme ze mit. Um tse jenisse.