Kroedwusj


’t Jeet óp haof aujoes aa. I jen dörp is mieë tse doeë wie angere vakanse. Doa zunt jans jet lu heem blaeve. ’t Sjpieëljeëdje kunt bis zie reët. Doabij weëd durch de eldere van al óngernoame mit de kinger. ’t Sjtikt aa. Óch de manslu óp de bank wille wal ins jet angesj doeë in de vakans-tsiet. D’r Beët koam mit inne vuursjlaag. De tsiet van d’r kroedwusj brikt aa. Doa hauwe ze wal oere hin. Tsezame noa de velder. Blomme plukke. Alling vong d’r Piet ’t jet vrug. ’t Plukke mós vuurdat de zon óp kunt passeerd zieë. Heë is evver d’r intsiegste. De angere wille ’t jans noa de rejele doeë. Doa junt ze da in alle Herjodsvrugde. Óch d’r Piet is d’rbij. In d’r mörjesjiemer. D’r bejin van d’r daag. De sjtilte. Leëvensrouw.
‘’t Deed diech jód an de prie,’ laacht d’r Karl.
Klatsjroeëze, koare, kamille. Mieëdere kruder in inne sjtroech. D’r sjuts teëje alle meuglieje jevoare. In de ieëtsjte sjtroale van de zon junt ze werm noa heem.
‘Wat kan ós nog passere,’ zeët d’r Beët.
Dat vingt d’r Piet óch.
‘Ós zal nit d’r blits in d’r boam sjloa.’
’t Middiegs zitse ze werm óp de bank. Ze bekieke ziech mit sjpas de sjtruuch boave de dure van de hoezer.
‘En wen ’t nit hulpt,’ zeët d’r Piet, ‘’t ziet wal jód oes.’
D’r Karl knikt uvverdreëve.
‘Dat sjleet i Piet.’
Inne laach klinkt óp de bank. D’r blits van ’t dörp.