Kome en joa

’t Hauw hön jód jevalle. De moezieker. In d’r zommer hauwe ze inne middieg jesjpild. In de wei bij d’r Jean teëjenuvver. Noen inne werme zommerdaag óp d’r rank noa d’r herfs. Ze zitse werm in de wei. De insjtroemente oes-jepakd. Bij d’r Jean zunt de kóffere i-jepakd. Sjtunt veëdieg vuur de rees noa ’t zude.
‘Mit de vuejel mit,’ zeët d’r Jean.
In ’t vrugjoar en noen in ’t noajoar. Sjlunt ze de vluejele oes. Drieve óp d’r werme wink. D’r daag en de naat eëve lang. Óch in ‘t zude zakt de zon ummer deper. ’t Jieët wermde an de kluur. Vermiesjt ziech mit roeë-jeël.
D’r Jean hat ziech óp ’t sjtuupje jezatsd. Bij ziech vuur ’t hoes. De moeziek jieët ‘m e werm jeveul. Va hei blieve. Woa al vuur hem bejon. Um ummer tseruk tse kome. Voetjoa noa de rouw. D’r winktersjlof zukke. Tserukkome in de ónrouw. Zie heem vinge. Um tse moale. Kome en joa. De joarestsiete. De kluur van ‘t leëve.
In d’r noamiddieg weëde de insjtroemente werm i-jepakd. D’r Jean jeet eri. De kóffere sjtunt in d’r jank. Vuejel hat e dróp jemoald. Zoeë veult e ziech óch. Inne voeëjel. In ’t naes van de tsiet.