Mit

Tsezame zunt ze am jang in de kuche. ’t Lieza en d’r Joeëhan. Óp aodjoar poefele bakke. D’r Joeëhan zetst d’r kómp mit ’t besjlaag óp inne sjtool kót bij de haitsoeng. Zoeë kan ’t ing tsiet reze. ’t Lieza lekt inne hankdóch druvver.
‘En dink draa wa man. Nit ónger d’r hankdóch kieke. ’t Sjteet duudlieg óp ’t pak.’
’Joa vrauw, en ’t sjteet óch dróp. Paas óp vuur inne trek. Da vilt ’t i. Alzo vrauw, mónk tsouw.’
‘Jods-jedank kanne vier nog jet sjpas maache,’ laacht ’t Lieza.
‘Joa, vrauw. ’t Woar jee jemekkelieg joar. En wat sjteet ós nog tse wade.’  
D’r Joeëhan zetst ziech an d’r dusj. Doa likt e jroes blad papier óp.
‘Lies, iech han zin um jet tse sjrieve. Um an de vinster tse hange. Vuur de noabersjaf. Inne jrós va mód.’
‘Woa dinks te dan aa?’
‘Hod mód,dat is al döks jenóg jezaad. Óch hod poal. Of blief jezónk.’
In ’t tsimmer is ’t ing janse tsiet sjtil. Bauw vunnef-envieëtsieg menute broecht ’t besjlaag um tse reze. Óch zieng jedanke reze. De jedanke uvver ’t aafjelofe joar. De jedanke uvver ’t nuijoar. Dat mós nog jebakke weëde. Heë dinkt an zieng noabersjaf. ’t Bertie en d’r Wiel mit de klingkinger. D’r Hannes mit d’r fiets. ’t Lies en d’r Joeëhan mit d’r hónk.
‘Joa, dat is ’t woad,’ zeët d’r Joeëhan teëje ziechzelver, ‘mit’. ‘Mitee in ’t Nuijoar.’
Dat sjrieft e dróp.
‘Joa, Joeëhan,’ zeët ’t Lieza, ‘mit en mit in de tsiet.’
In d’r noamiddieg bringe ze tsezame de poefele rónk. 't Blad hingt an de vinster. ‘Mitee’ sjteet dróp.
Um tse dele.