En….

D’r Joeëhan kunt eri. Heë hat de mörjerungde mit d’r hónk dróp zitse.
‘En’, zeët ’t Lieza, ‘al jet van oranje  jezieë óngerweëgs?’
‘Nit vöal. Ejentlieg nuuks. ’t Sjtriks-je van d’r hónk woar ’t intsiegste oranje an duur.’ ‘Óch jinne bejieënd?’
‘Joa, inne en….. wem dinkste?’
‘D’r hoarsjniejer.’
‘Wie roans te ‘t?’
‘En… heë zaat zicher. Wat junt ze maache?’
‘Joa Lies, wie ummer.’
‘En… doe zaats doe: jole.’
‘Dat-s doe dat allenäu behils vrauw?’
‘En… doe, Joeëhan?’
‘Doe zaat heë. Nae dat meen iech nit. Wat weëd sjtrak jesjpild’. En… doe zaat iech va links noa reëts.’
’t Lieza laacht ins.
‘Doe bis i vorm man. En… doe?’
‘Doe jong heë va vure noa hinge. En… dat lidje han iech doe mar ins jefleut.’
Heë kiekt eroes.
‘En… wat zien iech? Doe has de veëntjer al ópjehange.’
‘Joa, noen hant vier ’t sjunste terras van de welt.’
‘Noen uvverdriefs te doch wal e bis-je, vrauw.’
‘Dat wils te doch hure?’
‘Wits te wat iech hure wil?’
’t Lieza deed jraad of ’t deep noadinkt.
‘En……va links noa reëts.’
D’r Joeëhan laacht ins.
‘En….. nog jet. Iech veul ‘t. Vunnef noel!’
‘Ejaal wat ze maache,’ zeët ’t Lieza, ‘noa ‘En’ kunt ummer jet. ’t Nieëkste fes besjtimd.’ {gotop]