Voesbalveld

’t Hat jet, vingt d’r Hannes, um durch sjtroase tse vare in oranje jetseerd. In de mörjerouw. Verlosse noabersjafte. De oranjesupportere, die ziech oesraeste. De sjpannoeng van ’t sjpel. En de vräud óp ’t nieëkste. Evver vöal vane zunt nit tse zieë. D’r lieëw is nog nit richtieg los. Bij e voesbalveld sjtunt oranje bek hinger d’r droad. D’r Hannes sjiegt aaf um ing foto tse kniepse. Da ziet heë teëje de moer van de kantien e jroes jreun bild van e voesbalveld.
‘In erinneroeng’ sjteet d’rboave.
Drónger name. Ze vange mit ‘’t’ of ‘d’r’ aa.
‘Doamit bis te inne’, dinkt d’r Hannes.
Heë leëst de name vuur ziech.
‘Hain, Tien, Friets, Truud, Traud, Katrien, Kris, Jan.’
Effe kiekt e nog noa ’t bild.
‘’t Ieëwieje voesbalveld,’ fluustert d’r Hannes, ‘óp aafsjtand sjpille ze mit.’
Heë kiekt ins noa de loeët.
‘Iech rechen óp uuch.’
D’r Hannes fietst wieër.
De zon sjiengt.
‘Oranje!’