Sjlies

Jenauw inne mond lang doeret de jroeëse vakans. D’r mond aujoes. Vuur d’r Wiel en de Hoebeëte in hön kingertsiet. Ze tróffe ziech óp de hoeëjere sjoeël en vräuete ziech doa tsezame óp de zommervakans. Die woar noen mieë wie veer waeche. Wie de sjoeëltsiet verbij woar, jong jidderinne ziene eje waech. Me tróf ziech wal ins ing inkele kier. Wie ’t zoeë jraad oeskoam. Bis d’r leëftsiet koam van ummer vakans han. Doe zunt ze ziech werm jange treffe. Jraad in d’r mond aujoes. De jedanke an vruier. ‘t Jeveul va vrijheet. De erm oessjloa. ’t Leëve vorm jeëve. Jidderinne óp zieng eje aad en wies. En doch nit wied vanee. Verbónge i moeziek. Danse, zinge. Zörg dele. Vuur de klinge in de welt. Ze zukke ziech jiddes joar urjens ing sjtad oes. Um rónk tse tiervele in erinneroeng en d’r daag va hu. En mörje losse ze i jedanke sjweëve. Ze kome va versjillende zieje. Treffe ziech óp ’t sjtation. Jenauw wie ing sjoeëlrees. Legke inne erm uvver de sjouwer. Deë daag is de sjtad va hön. Bis ’t oavends óp ’t sjtation ze ziech adieë zage. Jidderinne ziene eje waeg jeet. Hön jedanke uvver ’t jlais. Evver dis joar is ’t nog ummer lestieg ziech tse treffe. Jenauw wie vurriegs joar. Doch hön jedanke uvver ’t jlais bliet. Noen mieë mit sjlies in de tsiet.