Vieëdel

Ze zunt doa. De lu oes ’t vieëdel. In hön eje sjproach. Óp hön eje aad en wies. I bild braad durch sjrievere, moezieker, moaler, filmer. Ze dunt ’t woad. De lu oes ’t wes-vieëdel van de sjtad loestere mit andach. Zoeë bekand vuur hön. E heemjeveul. E werm jeveul vuur de sjprechere. Óch d’r kingerburjemeester sjprikt. Faierlieg mit hootsere kette um. Poer natoer. Tsezame mit d’r wethouder sjroeft e de teksplaat óp de moer. ’t Koenswerk va verbóngeheet. Mit d’r kop va jidderinne. Zoeë bezónger um dróp tse lieche. D’r Kop va Wes. Jesjmienkd i vasteloavend mit klure va d’r voesbal-kloep. Drumhin d’r daag va jister in ’t bild van de koel. Raosbroen jekluurd va verjangeheet. Noa bleer va mörje.
Iech en doe. Sjouwer a sjouwer. Mit sjroeve vas-jelaad vuur de komende tsiet. Durch de sjtroas klinkt ing sjtim. ‘Tswai is mieë dan ee en ee.’
Joa tsezame. Mieë wie e vieëdel. ’t Janse.