Hillieje

Hillieje oavend. ’t Jroeëse moment van de krismes. De kingervräud jewase i volwase hoed. ’t Marij umermt ziene oersjrpónk. Hei ’t dörp bij zieng famillieë. Hu d’r mörje van d’r ieëtsjte krisdaag sjpatseert ’t vuur ziech alling. Sjtrak zitst ’t hoes vol bij zieng mam en pap. Um tse viere. Da zalle ze óch d’r krissjtal óp d’r kirchplai bezukke. Noen wil ’t effe alling zieë. Mit de jedanke an ’t Sietske. Zieng vrundin. Mörje kunt het óch eraaf. Da zunt ze tsezame. Het is noen óch bij zieng eldere. ’t Marij leuft uvver d’r kirchplai. Kiekt ins noa d’r krissjtal. E roeëderbusj-je hipt eri.
‘Kling bezuk. I roeë kluur. Va leefde,’ dinkt ’t Marij.
’t Vuejelsje kunt werm eroes. Vleit uvver d’r plai. Het kiekt ‘m noa. Leuft die zie oes. Noa d’r veldwaeg. Mit ’t hoes van d’r sjriever. ‘t Kes-je hingt nog ummer an d’r jieëvel. Um ing jesjiechte i tse doeë of mit tse neëme. E kink mit ing mam sjteet d’rbij. ’t Klingt sjtrekt ziech oes óp de tsieëne. Duit e kriskrens-je in de bus. ’t Marij laacht ins.
‘Kling bezuk. Kluur va leefde.’
Het deed d’r voeëjel noa. ’t Kink ziet ‘t. Sjpreit óch de erm.
‘Engel,’ zeët ’t Marij.
’t Kink laacht.
‘Sjun Krismes,’ zeët de vrauw.
Het kiekt ze noa. Ze vleie wieër.
‘Hillieje vuejel.’