Aafsjtand.

Ee vuur ee kome ze eroes. De moezieker. Absjied van inne va hön. Zenger en jietaarsjpiller. Troane i noeëte. E lid va leed. Ze zoge ’t al ing tsiet aakome. De krankheet braat hem noa d’r sjloes va zie leëve.
Heë loos jeer zieng heng sjpraeche. De joare zessieg leëvete bij hem. Mit e Puch hats hollete heë brommere oeseree. Zatst ze mit sjtroalende oge werm inee. Vurrieje waech nog. Mit hulp va ziene zoon.
De moeziek sjpilt bis ’t lets. De sjtim van d’r sjoeëlmeester verluust lanksaam de kraf. Nit de kluur.
‘Million miles’ klinkt durch ’t tsimmer. An duur blieve de moezieker nog effe sjtoa. Kieke noa ’t hoes. ’t Lid klinkt i hön noa.
‘Million miles’. Dat is zieng rees. D’r aafsjtand waast. Jeet durch roem en tsiet. Sjnelheet van ’t lit. Tsieter in ’t ónendlieje.  
D’r letste jrós. Mit de heng van inne dierejent. Bis ze raeste.
De vingere jeboage in e akoad.
‘Ben.’