Doem en wiesvinger

Mit de reestaesj in ing hank leuft ’t Marij durch de sjtroas. Het drieënt ziech nog ins um en winkt. Noa zieng eldere. De Vasteloavendsdaag is ’t heem jeweë. Vurriegs joar woar ’t nit kome. Evver dis joar kroog ’t dat nit veëdieg. Wie kótterbij d’r  Vasteloavend koam, wie ónrui-iejer ’t woeët. Zieng vrundin in ’t Hollendsj, ’t Sietske, kan ziech dat nit vuursjtelle. ’t Wil wal ins ing kier mitkome. Alling dis joar jong dat nit. ‘t Hauw vöal tse liere.
De bus lieët nog óp ziech wade. An de anger zie van de sjtroas ziet ’t de manslu van de bank. Ze rume de klone werm óp. ’t Marij hat al ins jewónke noa ze. Mar ze zient ‘m nit. Het duit mit d’r doem en d’r wiesvinger teëje de tsong. Dat is nog jet oes de kingertsiet. D’r pap lieret ‘m óp de vingere fleute.
De manslu kieke óp. Da zient ze ’t Marij. Ze laache. E paar fleute tseruk.
‘Jouw rees,’ ruft d’r Karl.
De bus kunt aavare. Vuurdat ’t i-sjtiegt fleut ’t nog ins. Het zetst ziech bij ing vinster. Kiekt eroes noa d’r sjloes van d’r Vasteloavend. De klone in de kis.
Het dinkt an de sjun daag heem. Sjtaart noa de landsjaf in de zon. Óp d’r daag van de aesjkluur. Die lanksaam ópjeet in ‘t vrugjoar. Wuer ’t mar uvveral zoeë.
Het dinkt an d’r krig in ’t oste. Aesj-jries, langer wie inne mitwoch. Bilder va leed junt an ‘m verbij. Angs-oge. Kriesjende kinger.
‘t Marij bekiekt ziech d’r doem en d’r wiesvinger. Kingervräud um ziech tse jrusse. Tse winke.
Inne doem en inne wiesvinger. Jenóg vuur kinger. Vuur inne jrós.
Kuet vrid mar zoeë mekkelieg zieë.