Troeësbóch

Ze kome bijenee. Óp ing plaatsj van absjied. Va loslosse. In inne zaal va troane. Ónbejrif. Doa zitse ze. Sjrievere. Ze sjpille ’t sjpel va wöad. Sjenke ’t jewieët va verdrage. Sjetse de weëd va jeveul. De koens va troeës. Durch ’t beneume van ’t leed. Inne zakdóch vuur troane.
Ze zitse neëveree. I rije.  Loestere. Kalle. Hure e lid uvver noeëts kwiet weëde. E lid va blieve. ‘t Lieët de sjwöarde va verdris drage.
Ze kieke. Sjtaune. Zient sjilderije van inne moaler. Die maache ’t onbesjtimde duudlieg. Plaatsj vuur jidder zieng jesjiechte.
Ze klatsje. Vräue. De kraf va hoemoor. D’r oesblik óp d’r kaffedusj. Mit d’r sjwatse proemevlaam. E lid klinkt: ‘lang zalle ze leëve’. Dat lid jraad óp die plaatsj. ‘t Kan allenäu bij ’t bóch va troeës. Leëvensech.
E bóch um mit tse neëme. Hu vuur mörje.