Brugge

Inne aafsjtand va nit tse wied voet. En doch boeseland. Jenóg vuur vakans-jeveul. In ing sjtad. Jet daag ópjenoame in heure koeltoer. Ing sjelp va bilder, bouwwerke, sjilderije. Kuunsler oes aller welt. Zoeë óch de bezukkere. Mieëdere sjpröach. Terrasse völle ziech. Ónger inne blauwe himmel. Werm temperatoer bis in d’r duuster. Sjmaal sjtroase. Lu lofe jerijd. ’t Verkier broest d’rdurch. Auto’s, fietsere, rollere. Mit sjnelhete. Sjtrik de vetere mar vas. Angesj vare ze diech de sjong oes. Doch plaatsje va rouw zunt d’r nog zoeëvöal. Um de tsiet i koens i diech tse kanne ópneëme.
‘Iech wil dat-s te bis’, sjteet in ing kirch tse leëze.
Me kan d’rdurch sjweëve óp ing sjokkel. Lieët in ieëwiegheet. Inne man danst angs oes d’r doeëd. In ing ziekapel sjtunt sjteul jetseerd mit miepmöp va leefde. Um ziech tse raeste. Oane angs. De rouw umermt diech.
Inne sjilder vertselt in inne film dat e jediechte moalt. Doa krient de jeveulens vorm, ritme, kluur. E jeveul dat de sjtad oamt. Mieëdere daag. Um  mit noa heem tse neëme. Tusje de jesjenker de erinneroeng mit oesblik óp leëvenszin.
Brugge. Joa, ing bruk. In de tsiet. Tusje lu.