Drei V’s

‘Doa likt e brifje i de brivvebus. Ing iladoeng,’ leëst d’r Joeëhan, ‘in ’t dörpshoes. Dat is jet vuur de noabersjaf.’
’t Lieza kunt neëver ‘m sjtoa.
‘’t Likt draa wat.’
’t Leëst uvver de sjouwer van d’r Joeëhan mit.
‘Weë is dat?’
‘Ao, iech wees ’t al Lies. Dat is d’r jong va de vrauw die óch ummer de vaan oessjtikt.’
‘Is dat inne sjriever Joeëhan?’
‘Dat zies te wal. D’r Verain Va Verbóngeheet hat ‘m jevroagd um inne oavend jet tse kome vertselle. Dat liecht miech intressant.’
Ze junt d’rhin. Noa ’t dörpshoes. Vruier is ’t ing kirch jeweë. Nog ummer inne trefpónk vuur de noabersjaf. D’r zaal is jód jevöld. Um ziech heem tse veule. Mit blumpjer óp de duzje. De tasse sjtunt veëdieg. De vrauw zitst vuuraa. Ze jenist heure jong, d’r Juus. Heë vertselt en leëst zieng jesjiechte vuur. D’rtusje durch pianomoeziek en jezank. Lidjer durch ing jóng sjtim in eje sjproach. ’t Jieët e himmels jeveul.
In de paus weëde sjtukker vlaam oes-jedeeld. ’t Huet allenäu bij d’r jesjmak van d’r oavend. Mit e dankbaar jeveul junt ze noa heem.
‘De drei V’s, wat inne sjunne verain,’ zeët d’r Joeëhan. ‘Doa junt vier doch nog ins hin, wa Lies.’
‘Joa Joeëhan. ’t Hauw vuur miech nog langer kanne doere.’
D’r zaal weëd ópjeruumd. De tasse en teldere jesjpeuld. De duur aafjesjlaose. D’r pianosjpiller, de jong sjtim, d’r leëzer. Ze zunt in de hatser jesjlaose.