Bob

D’r trit van d’r fibberwaar. Jet va winktermui. Vrugjoarzin. Zoeë fietst d’r Hannes zieng rungde. Mieë oes jewunde va de pendale rónk drieëne, da vräud va beweëje. Die kunt wal werm in de blui va de vrugjoarblomme. En hu jans in d’r zin van erinneroeng. A ziene kammeraad. Al jans jet joare dreëgt heë ziene helm óp deë daag. D’r helm oane hem. Ing majere erinneroeng. ’t Weer lieët ’t tsouw um noa d’r huevel tse vare. Woa ze tsezame mennieje kier eróp zunt jefietsd. En eraaf in ’t dal langs ing jroeëse sjuur bij inne boerehof. D’r Hannes hilt aa. ’t Is jraad of e de bloaskapel nog huet. Va joare jeleie. Inne werme zommerdaag. Va wieds hoeëte ze ‘t al.
‘Doa is jet los,’ róffet d’r kammeraad.
Ze sjtoppete bij d’r boerehof. Heë sjtellet vuur um aaf tse sjtieje. Mar de zörg um ’t noa heem joa won ’t va d’r zin um mit tse joa feste. D’r kammeraad sjtellet nog vuur um inne d’r Bob tse losse zieë. Da kank deë d’r angere noa heem duie. Evver d’r Hannes koam mit d’r oessjpróch: ‘Inne d’r Bob, alle tswai d’r Bob.’
Dat hat me doanoa nog wal ins nog dökser jezaad, went ze sjouwer a sjouwer a jen tieëk sjtónge. Tusje tswai sjluuk durch: ‘Inne d’r Bob, alle tswai d’r Bob.’  Doanoa klónk alling nog mar: ‘blub’.
D’r Hannes hilt de bee sjtil. Lieët zieng jedanke e sjtuk oesrolle. In erinneroeng.
‘Joa Bob. Sjouwer a sjouwer. Inne janse Jan.’
Ónger deë helm van al jans jet joare.