Jeëjend (streek)

Heë kan tsefort in d’r sjtool joa zitse. D’r Joeëhan is d’r ieëtsjte dizze mörje bij d’r hoarsjniejer. Ze kieke ziech aa in d’r sjpeiel.
‘Alles jód Joeëhan?’
‘Ziene jank, wa.’
‘Dat ’t nog lang darf doere.’
‘D’r wónsj va mennieginne.’
‘Wens te in de bloa jeëjend woens, has te jeluk.’
‘Wiezoeë?’
D’r hoarsjniejer vertseld wat e jehoeëd hat. Óp besjtimde plaatsje zouwe de lu langer leëve. Me neumt ’t de ‘bloa jeëjend’. D’r Joeëhan jriemelt ins. Huet de sjtim neëver ziech en ziet ’t bild vuur ziech. Doa zal ’t wal jet mit tse maache han. ’t Sjpel va wirkliegheet en sjien. Mit de jedanke an de bloa jeëjend jeet e noa heem.
‘Lies wits te wat d’r hoarsjniejer miech vertsellet. ’t Zouw besjtimde jeëjende jeëve woa de lu jans aod weëde.’
’t Lieza laacht ins.
‘Wen d’r hoarsjniejer ’t vertselt, da mós ’t wal woar zieë. Wat inne ónzin.’
D’r Joeëhan jeet eroes noa d’r sjtal. ’t Voeëjelhuus-je hat e jesjoerd. ’t Weëd frisj aajesjtraeche. ’t Vrugjoar is óngerweëgs. Heë bekiekt ziech de pötjer verf. Dat mit de blauw kluur pakt e ziech i jen heng.
‘Woarum nit,’ dinkt e.
’t Lieza kunt ins kieke.
‘’t Is ing sjun kluur.’
Heë huet de sjtim neëver ziech en ziet ’t pötje vuur ziech.
‘Joa,’ ’t sjpel va wirkliegheet en sjien,’ fluustert e.
‘Wat zeës te Lieza? Ónzin?’
‘Nae, doe doch nit.’
Heë wiest noa ’t bret langs de moer. Doa ligke zeks-jer mit blommezoam.
‘‘t Weëd lanksaam tsiet um blomme tse zieëne.‘
’t Lieza pakt e zeks-je. ‘Verjaes – miech – nit’ sjteet dróp.
‘Bloa ‘ zage ze tsejeliech.
‘Vier weëde aod Lies.’
Het pakt nog e paar zeks-jer.
’Zier aod Joeëhan.’