Roller

Ze hauwe inne sjpatseerjank d’rva jemaad. De kinger van ’t Bertie en d’r Wiel. Aier zukke bij de oma en d’r opa. ’t Weer woar d’r Oeësterhaas jód jezonne. De aier i fónkelende klure. Sjtroalend tusje de blomme en in de sjtruuch. Zoeë vuur ’t óprafe. En dat dónge de klingkinger óch. Sjpringend durch d’r jaad. Zoejaar óp inne roller.
‘Ao joa,’ zeët d’r Wiel, ‘dat woar nog jet vuur d’r Oeësterhaas. Óp inne roller de aier rónkbringe.’
‘Iech zien ’t al vuur miech,’ fluustert ’t Bertie.
’t Doert nit lang of d’r opa vieët ing rungde óp d’r roller durch d’r jaad. Nit mieë wie ing. Dat vingt e al jans jet. Noen vingt ’t tietsje aa.
‘Nit foetele wa opa.’
Dat weëd mieë ins jezaad. En d’r opa hilt ziech draa. Noen vingt me dat óch nit sjun. Jods-jedank. Bij d’r letste tietsj hilt e d’r doem d’rvuur. Inne poasjlaach sjalt durch ’t tsimmer. D’r dusj weëd aafjeruumd. Plaatsj um e mengelsje tse maache vuur de nieët van ’t Bertie in ’t zörghoes. Sjtrak bringe ze ‘t noa heur. ’t Bertie deed jet aier dri.
‘’t Hoes va heur is verkoad. ’t Hat ing tsiet lang leëg jesjtange.’
‘Weë woeënt noen dri,’ vroagt d’r Wiel.
‘Ing vrauw en inne man mit inne jong. ’t Zouwe vrundlieje lu zieë.’
’t Bertie waad effe en zuet ins.
‘Mar de erinneroeng an de nieët, is mieë wie vrundliegheet. ’t Hoes zal noeëts mieë zieë wie ’t woar.’
D’r Wiel kiekt ins eroes noa d’r roller. Deë likt óppen eëd.
‘’t Kan ziech jet endere. D’r Oeësterhaas óp d’r roller. Evver de  aier blieve. Ing jekluurde erinneroeng.’