Kluur

Óp ’t perron is ’t sjtil. ’t Bertie en d’r Wiel zunt de intsiegste.
‘Me zouw hu doch mieë lu verwade,’ zeët ’t Bertie.
‘’t Is nog vrug. En iech dink Bertie, dat ‘t óp de sjtations kótter bij de sjtad drukker zal zieë.’
Ing vrauw kunt aalofe. E sjtuk d’rhinger d’r man.
‘Don mar rui-ieg aa. Bij d’r tsóg broecht me ziech nit tse tsouwe. Van óp tsiet kome hant ze jinne versjtank va.’
De vrauw wiest mit ing hank.
‘Kiek, wat zeës te noen?’
‘Wie is ’t meuglieg? Zicher umdat hu inne fesdaag is. Da wille ze ziech tseje.’
D’r tsóg hilt aa. Ze sjtieje i. Wen ze zitse vertrukt d’r tsóg. Al flot kunt ing conductrice. Ze jrust vrundlieg. Óp d’r jas hat ze e oranje sjtriks-je. D’r Wiel wiest d’rhin.
’Inne sjunne klure daag. Oranje.’
‘Joa, dizze mörje nog. En da kan iech óch mit de kinger joa.’
’t Bertie lieët hön OVkaat zieë. Ze leuft wieër. Vrundlieg klinkt heur sjtim. Bij ’t nieëkste sjtation sjtieje jet mieë lu i. D’r Wiel hat reët kraeje. Wie kótter bij de sjtad, wie drukker. Allenäu óngerweëgs noa de sjtad. Woa ’t vuur ’t Bertie en d’r Wiel oeëts bejon. Óp könnejinnedaag i hön middelbare sjoeëltsiet. In de discotheek mit moeziek wie Bule Bule. Woabij ze allenäu hel mitzónge. In die erinneroeng junt ze jeer óp deë daag nog ins tseruk. D’r könnejinnedaag va doe nog ummer zoeë jeveuld.
Wen ze oessjtieje sjtreumt ’t perron vol. Doa weëd al hel jezónge. Jong lu sjpringe rónk. In de hal van ’t sjtation sjpilt inne man óp inne piano. E deel lu blieve sjtoa. De moeziek is kóm tse hure. Heë hilt óp mit sjpille. Ing vrauw jeet neëver ‘m óp de kruk zitse. Ze vingt aa tse sjpille. E klassiesj sjtuk. Zieng heng junt óch uvver de toetse. Veer heng. Verbónge i moeziek. Almieëlieg weëd ’t sjtiller. An d’r sjloes klinkt applaus. ’t Bertie en d’r Wiel lofe durch. Hinger ziech hure ze werm d’r piano. De klanke keure hön. Ing erinneroeng. Doe Bule Bule, noen Chopin. D’r klank endert ziech. De moeziek bliet. I kluur. Inne sjunne daag.